Skarga kasacyjna na postanowienie WSA w Białymstoku w przedmiocie opinii o zaliczeniu dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 260/07 odrzucające skargę J. B. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie opinii o zaliczeniu dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich postanawia uchylić zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 8 maja 2007 r., sygn. akt II SA/Bk 260/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił skargę J. B. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie opinii o zaliczeniu dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich. W uzasadnieniu podano, iż zgodnie z przepisem art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. W myśl § 4 tegoż artykułu, w przypadku innych aktów, jeżeli ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi i nie stanowi inaczej, należy również przed wniesieniem skargi do sądu, wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa. Jak wskazano powyższa sytuacja powinna mieć miejsce w przedmiotowej sprawie, ponieważ zaskarżony akt - uchwała Rady Miejskiej w S. z dnia [...], Nr [...] jest aktem organu jednostki samorządu terytorialnego. Tym samym przed wniesieniem na powyższy akt skargi do sądu, strona skarżąca zobligowana była do usunięcia naruszenia prawa, w trybie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz.1591 ze zm.). Przedmiotowe wezwanie mogło być złożone w każdym czasie. Rozwiązanie takie - jako reguła ogólna w odniesieniu do aktów, w stosunku do których nie przysługują środki zaskarżenia, obowiązku uprzedniego wzywania właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa - oznacza, że bieg terminu do wniesienia skargi na podstawie przepisów ustaw samorządowych rozpoczyna się następnego dnia po dniu, w którym skarżącemu została doręczona odmowa usunięcia przez właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżącego albo też w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa. WSA podał, że z akt administracyjnych wynika, iż J. B. wezwanie do usunięcia prawa z dnia 2 stycznia 2007 r. ograniczył do trzech uchwał a nie wezwał organu do usunięcia naruszenia prawa w zakresie uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia [...], Nr [...] w sprawie opinii o zaliczeniu dróg do kategorii dróg lokalnych miejskich. Stwierdzono wobec powyższego, że wymóg art. 52 § 4 p.p.s.a. nie został spełniony, ponieważ skarżący w dacie wniesienia skargi nie wykazał, iż wezwał Radę Miejską w S. do usunięcia naruszenia prawa. Wskazano także, iż zawarty w skardze wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi należy uznać za bezprzedmiotowy, ponieważ termin do wniesienia skargi nie rozpoczął biec. Podano dalej, iż skarga jako przedwczesna jest niedopuszczalna i w zaistniałym stanie faktycznym nie podlega konwalidacji.

W skardze kasacyjnej podniesiono, iż Sąd I instancji w zaskarżonym postanowieniu naruszył art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 52 § 1 i § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. , Nr 142, poz. 1591 ze zm.) przez odrzucenie skargi, która została wniesiona po wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, uzyskaniu uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia [...], Nr [...] podjętej w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa i zawierała wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi do sadu administracyjnego. Ponadto stwierdzono naruszenie art. 54 § 2 i art. 62 pkt 1 p.p.s.a. przez orzekanie na podstawie niekompletnych akt sprawy. Wnoszący skargę kasacyjną wskazał, iż wbrew twierdzeniom Sądu Wojewódzkiego, nie dokonał on analizy akt administracyjnych a swoje twierdzenia oparł wyłącznie na treści odpowiedzi na skargę udzieloną w formie uchwały przez Radę Miejską S. W aktach administracyjnych nie było ani wezwania z 2 stycznia 2007 r. do usunięcia naruszenia prawa ani pisma nazwanego przez znajdująca się w aktach sprawy uchwałę z dnia [...], Nr [...] ,,wnioskiem o zmianę uchwały z N. 28 kwietnia 1998 r. Nr [...]". Podano dalej, iż wskazane pismo było w oryginale zatytułowane jako ,,wezwanie do usunięcia naruszenia prawa uchwałą Rady Miejskiej w S." i odnosiło się do zaskarżonej uchwały. Stwierdzono, iż winą za podjęcie błędnego orzeczenia należy obarczyć Gminę S., która nie nadesłała kompletnych akt administracyjnych, Przewodniczącego Wydziału, który powinien był wyegzekwować prawidłowe skompletowanie akt i Sąd z racji niedokonania analizy akt. Wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zasadzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

Strona 1/2