Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Polskich Kolei Państwowych S.A. z siedzibą w Warszawie o zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi kasacyjnej Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 119/14 w sprawie ze skargi Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 13 października 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 119/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Polskich Kolei Państwowych S.A. w Warszawie na opisaną w sentencji decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Polskie Koleje Państwowe S.A. w Warszawie zawarły wniosek o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a. W jego uzasadnieniu wskazano, iż w dniu 7 maja 2014 r. PKP S.A. wniosła do Trybunału Konstytucyjnego skargę konstytucyjną, w której domaga się stwierdzenia niezgodności aktualnie stosowanej w judykaturze sądów administracyjnych wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz, 191 ze zm.) w zw. z art. 6 ust. 1 oraz art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. Nr 14, poz. 74 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 27 maja 1990 r., z art. 64 ust. 1 i 2 w zw. z art. 31 ust. 3 oraz art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483), art. 64 ust. 2 w zw. z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji. Zdaniem skarżącej kasacyjnie spółki treść orzeczenia, jakie zapadnie po rozpoznaniu przez Trybunał Konstytucyjny skargi konstytucyjnej będzie miała niewątpliwie wpływ na wynik postępowania w niniejszej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do brzmienia przepisu art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Zawieszenie postępowania na tej podstawie jest zatem uzależnione od uznania sądu orzekającego. Nastąpi ono wówczas, gdy wydanie wyroku nie jest możliwe bez orzeczenia Trybunału, zależność ta musi być bezpośrednia (p. też postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 lipca 2014 r., sygn. akt II GZ 299/14, publ. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych- orzeczenia.nsa.gov.pl), a przeszkoda w prowadzeniu postępowania tego rodzaju, że jej pominięcie szkodziłoby postępowaniu i jego celowi (tak Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z 24 września 2014 r., sygn. akt II GSK 2189/13, publ. jw.). Związek pomiędzy sprawą rozpoznawaną w postępowaniu przed sądem administracyjnym a kwestią będącą przedmiotem postępowania prejudycjalnego musi więc cechować się tym, że rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego stanowi podstawę rozstrzygnięcia sprawy głównej. W judykaturze (p. m.in.. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2008 r., sygn. akt II FPS 4/08, publ. jw.) podkreśla się, że przepis ten ma zastosowanie wówczas, gdy sąd orzekający nie jest władny samodzielnie rozstrzygnąć zagadnienia wstępnego, jakie wyłoniło się lub powstało w toku postępowania sądowego. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnięcie tego zagadnienia musi być istotne z punktu widzenia realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego oraz powinno mieć bezpośredni wpływ na wynik tego postępowania. Zawieszenie postępowania powinno być również uzasadnione ze względów celowości, sprawiedliwości, jak i ekonomiki procesowej. Powyższe okoliczności sąd podejmujący rozstrzygnięcie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. powinien oceniać w kontekście m.in. konieczności sprawnego rozpoznania spraw, co ma niebagatelne znaczenie w świetle konstytucyjnego nakazu rozpoznawania spraw bez zbędnej zwłoki (art. 45 ust. 1 Konstytucji RP) oraz zasady szybkości postępowania sądowoadministracyjnego (art. 7 P.p.s.a.).