Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz Sędzia WSA (del.) Jacek Fronczyk po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku J.K. o wyłączenie Sędziego NSA Izabelli Kulig - Maciszewskiej, Sędziego NSA Joanny Runge - Lissowskiej i Sędziego WSA (del.) Jolanty Rudnickiej od orzekania w sprawie sygn. akt I OSK 1133/10 ze skargi kasacyjnej Muzeum Narodowego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 921/09 w sprawie ze skargi Muzeum Narodowego w Warszawie na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odmowy przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej postanawia: odrzucić wniosek
Wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt I OSK 1133/10, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Muzeum Narodowego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 921/09, którym oddalona została skarga na decyzję Ministra Infrastruktury.
Pismem z dnia 20 stycznia 2011 r. pełnomocnik uczestnika postępowania J.K. wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie wątpliwości co do treści powyższego wyroku. J.K., pismem z dnia 25 stycznia 2011 r. uzupełnił wniosek swojego pełnomocnika, zwracając się jednocześnie z żądaniem wyłączenia dotychczasowego składu orzekającego, to jest Sędziego NSA Izabelli Kulig - Maciszewskiej, Sędziego NSA Joanny Runge - Lissowskiej i Sędziego WSA (del.) Jolanty Rudnickiej od orzekania w sprawie z uwagi na brak bezstronności.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wniosek o wyłączenie sędziów podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny.
Zgodnie z art. 20 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a., wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza pisemnie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia.
Wniosek taki, co do zasady, winien być zgłoszony przed przystąpieniem do rozprawy lub innego posiedzenia merytorycznego w sprawie. Po przystąpieniu do rozprawy wniosek może być złożony jedynie w przypadku późniejszego powstania przyczyny wyłączenia lub też późniejszego powzięcia wiadomości o istniejącej już uprzednio przyczynie wyłączenia sędziego, o czym stanowi art. 20 § 2 ustawy P.p.s.a. Przyjmuje się, że wniosek o wyłączenie sędziego może być złożony do momentu zamknięcia rozprawy i ogłoszenia orzeczenia w sprawie. Oznacza to także, iż wniosek złożony po zakończeniu postępowania sądowoadministracyjnego prawomocnym orzeczeniem - a z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie, bowiem od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt I OSK 1133/10, nie przysługuje środek zaskarżenia - jest niedopuszczalny i podlega odrzuceniu.
Za niedopuszczalnością wniosku o wyłączenie sędziów, złożonego w tej sprawie, przemawia także treść art. 158 ustawy P.p.s.a., w myśl którego wątpliwości co do treści orzeczenia rozstrzyga postanowieniem Sąd który wydał to orzeczenie. Oznacza to, że wniosek o wyjaśnienie wątpliwości może być rozpoznany przez ten sam skład orzekający, który brał udział w wydaniu wyroku.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3 oraz art. 22 § 2 i art. 158 w zw. z art. 193 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.