Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1663/12 odrzucające skargę W. S. na decyzję Naczelnika Gminy K. z dnia [...] września 1978 r., nr [...] w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 8 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1663/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. S. na decyzję Naczelnika Gminy K. z dnia [...] września 1978 r., nr [...], w przedmiocie nieodpłatnego przejęcia na własność Skarbu Państwa gospodarstwa rolnego wskazując, że nie wyczerpano środków zaskarżania w postępowaniu administracyjnym. Wskazano, że niniejsza skarga została złożona na decyzję organu pierwszej instancji, a zatem jest niedopuszczalna.
Od tego postanowienia skargę kasacyjną złożyła W. S. wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 , poz. 1270 z póżń. zm.).
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że decyzja Naczelnika Gminy K. z dnia [...] września 1978 r. jest prawomocna i w związku z tym nie przysługuje od niej żaden środek zaskarżenia. Podano, że decyzja ta nie została w terminie zaskarżona przez właścicieli, zaś z uwagi na ponad 30 - letni upływ czasu od jej wydania spadkobierczyni W. S. nie mogła zaskarżyć już prawomocnej decyzji w normalnym trybie procesowym.
W ocenie skarżącej kasacyjnie w tej sytuacji - w oparciu o art. 52 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - przyjąć należy, że brak możliwości złożenia środków zaskarżenia w tym przypadku jako tożsame z ich wyczerpaniem.
Wskazano także, iż skarżąca kasacyjnie wystąpiła do Sadu Okręgowego w Warszawie w sprawie z powództwem o unieważnienie umowy i odszkodowanie (sygn. akt IV C 51/11).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. W sprawie nie występują przesłanki nieważności postępowania sądowoadministracyjnego określone w art. 183 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zatem, przy rozpoznaniu sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny związany był granicami skargi kasacyjnej.
Wskazać należy, że stosownie do art. 53 § 1 powołanej wyżej ustawy, skargę do sądu administracyjnego wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie. Natomiast zgodnie z art. 52 § 1 tej ustawy, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Natomiast stosownie do art. 52 § 2 powołanej ustawy, przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlega bowiem jedynie decyzja wydana w postępowaniu drugoinstancyjnym, choć nie oznacza to, że w skardze nie można wnosić o uchylenie decyzji ją poprzedzającej.
W niniejszej sprawie zaskarżona do sądu decyzja organu pierwszej instancji - Naczelnika Gminy K. z dnia [...] września 1978 r. - została wydana ponad 30 lat temu i jest decyzją ostateczną, co oznacza, że przysługują od niej jedynie nadzwyczajne środki zaskarżenia.
Wobec tego stwierdzić należy, że niniejszej sprawie nie została spełniona ani przesłanka określona w art. 53 § 1, ani w art. 52 § 1 i 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zasadnie zatem Sąd pierwszej instancji odrzucił skargę W. S. jako niedopuszczalną.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 182 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.