Skarga o stwierdzenie, że zespół pałacowo
Uzasadnienie strona 9/9

Stosownie do art. 174 pkt. 1 i 2 wskazanej ustawy, skarga kasacyjna może być oparta na następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie albo gdy wprawdzie prowadził postępowanie, ale mimo istnienia ustawowego obowiązku nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia bądź innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (T. Woś, H. Krysiak-Molczyk, M.Romańska: Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2005, s. 86).

Bezczynność organu musi istnieć zarówno w dacie wniesienia skargi, jak i w dacie orzekania przez sąd administracyjny. Wskazać w tym miejscu należy na uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008r. sygn. akt I OPS 6/08, LEX nr 463487.

Oznacza to, że sąd powinien skargę na bezczynność organu oddalić, jeżeli stwierdzi, że wbrew twierdzeniom skarżącego organ nie pozostawał w bezczynności w dacie wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Uznawszy zaś, że organ był bezczynny w tej dacie, ale przestał nim być, wydając stosowny akt lub podejmując właściwą czynność w trybie autokontroli, sąd powinien uznać, że przestała istnieć sprawa sądowoadministracyjna (rozumiana jako ustalenie, czy istnieje potrzeba zmuszenia organu do podjęcia nakazanych prawem aktów lub czynności), a co za tym idzie postępowanie to stało się bezprzedmiotowe (uchwała NSA z dnia 26 listopada 2008 r., I OPS 6/08, niepubl.) i dlatego podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. Sąd orzekający w sprawie niniejszej podziela pogląd wyrażony w powyższej uchwale.

W niniejszej sprawie Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z dnia 27 grudnia 2007 r. uchylił decyzję Wojewody Lubelskiego i przekazał mu sprawę do ponownego rozpoznania, nakazując przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w prawie zgłoszonych przez wnioskodawców żądań o charakterze ewentualnym. Powyższe oznacza, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia, czy całość zespołu pałacowo-parkowego w Kozłówce podlegała pod działanie dekretu o przeprowadzeniu reformy rolnej nie zostało zakończone i cały czas jest w toku.

Słusznie zatem wskazuje strona skarżąca, iż niniejsze postępowanie sądowoadministracyjne, jako wszczęte już po wydaniu przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzji z dnia 27 grudnia 2007 r. o uchyleniu decyzji Wojewody Lubelskiego z dnia 31 sierpnia 2007 r., jest bezprzedmiotowe i winno zostać umorzone. Organ wydający decyzję w pierwszej instancji został zobowiązany przez organ odwoławczy do ponownego rozpoznania niniejszej sprawy, co powoduje, że postępowanie w sprawie pierwotnego wniosku skarżących cały czas trwa. Ponowne zobowiązywanie Wojewody Lubelskiego do wydania decyzji odnośnie wniosku skarżących nie znajduje uzasadnienia, skoro postępowanie toczy się przed nim. Tak więc zarzut naruszenia art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należy uznać za uzasadniony.

Bezprzedmiotowość postępowania zachodzi bowiem w wypadku wydania aktu lub podjęcia czynności przez organ w sprawie, w której została wniesiona skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu. Mając na względzie, iż w momencie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie tj. 24 stycznia 2008 r., Wojewoda Lubelski był już zobowiązany do podjęcia czynności w sprawie przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (decyzją z dnia 27 grudnia 2007 r.), to należy uznać, że postępowanie z zakresu zobowiązania Wojewody Lubelskiego do wydania decyzji jest bezprzedmiotowe. Za przedstawianym stanowiskiem przemawia również fakt, iż Wojewoda Lubelski przy ponownym rozpoznaniu sprawy, do momentu wniesienia skargi do Sądu pierwszej instancji nie uchybił terminowi, wynikającemu z art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego.

W tym stanie sprawy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 P.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok i na podstawie art. 161 §1 pkt 3 P.p.s.a. umorzył postępowanie przed Sądem pierwszej instancji.

.

Strona 9/9
Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Wywłaszczanie nieruchomości
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda