Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 21 września 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 183/06 o odrzuceniu skargi A. S na bezczynność Szefa Służby Cywilnej w przedmiocie przeniesienia na wyższe stanowisko w służbie cywilnej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, postanowieniem z dnia 21 grudnia 2005 r. sygn. akt II SAB/Wa 171/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. S. na bezczynność Szefa Służby Cywilnej, polegającą na zwłoce w przeniesieniu go, jako członka korpusu służby cywilnej z Ministerstwa Skarbu Państwa do Ministerstwa Zdrowia, na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Ubezpieczenia Zdrowotnego ds. Nadzoru Prawnego, na które został wyłoniony w drodze konkursu. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że przeniesienie uregulowane w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 1999 r., Nr 49, poz. 483 ze zm.), w myśl którego członka korpusu służby cywilnej (a więc zarówno pracownika, jak i urzędnika), który został wyłoniony w drodze konkursu na wyższe stanowisko w służbie cywilnej, Szef Służby Cywilnej przenosi na to stanowisko i określa wysokość wynagrodzenia przysługującego na tym stanowisku, nie ma charakteru decyzji, albowiem w istocie chodzi o "skonsumowanie" wyniku konkursu, czyli wdrożenie ustaleń konkursowych na płaszczyznę zatrudnieniową. O ile od wyniku postępowania konkursowego, które jest postępowaniem z zakresu administracji publicznej, ustawodawca zapewnił jego uczestnikom możliwość złożenia odwołania do Szefa Służby Cywilnej (rozpoznanie odwołania, jako indywidualnej sprawy, następuje w drodze decyzji administracyjnej, która - po wyczerpaniu środków zaskarżenia - podlega kontroli sądu administracyjnego), to w przypadku przeniesienia (obsadzenia) na wakujące stanowisko, bądź też nieobsadzenia stanowiska, nie przewidziano środków kontroli w administracyjnym toku instancji.
Od powyższego postanowienia A. S. złożył skargę kasacyjną, którą Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 25 stycznia 2007 r. sygn. akt I OSK 1606/06 oddalił, podzielając argumentację Sądu pierwszej instancji w przedmiocie braku kognicji sądu administracyjnego do rozpoznania skargi. Przed zakończeniem postępowania kasacyjnego w powyżej przedstawionej sprawie, A. S. w dniu 23 grudnia 2005 r. wniósł do Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia pozew, w którym zarzucił Szefowi Służby Cywilnej bezczynność w przedmiocie przeniesienia go na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Ubezpieczenia Zdrowotnego ds. Nadzoru Prawnego w Ministerstwie Zdrowia. Postanowieniem z dnia 17 marca 2006 r. sygn. akt VIII P 4981/05 Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia uznał się za niewłaściwy do rozpoznania roszczenia A. S. o przeniesienie na inne stanowisko służbowe i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie. Szef Służby Cywilnej złożył zażalenie na powyższe postanowienie lecz zostało ono oddalone postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2006 r. sygn. akt XXI Pz 72/06.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucając zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2007 r. skargę A. S. , zważył iż zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej p.p.s.a.), sąd odrzuca skargę jeżeli sprawa objęta skargą pomiędzy tymi samymi stronami jest w toku lub została już prawomocnie osądzona. Z powyższego przepisu wynika, że stan powagi rzeczy osądzonej powstaje na skutek prawomocnego rozstrzygnięcia przez sąd administracyjny sprawy zgodności z prawem określonego przejawu działania lub bezczynności organu administracji publicznej, miedzy tymi samymi stronami. Nie budzi wątpliwości, iż zarówno w sprawie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie prawomocnie zakończonej o sygn. akt II SAB/Wa 171/05, jak i w sprawie obecnie rozpoznawanej, żądania są tożsame, bowiem A. S. wnosi o zobowiązanie Szefa Służby Cywilnej do przeniesienia go, jako członka korpusu służby cywilnej z Ministerstwa Skarbu Państwa do Ministerstwa Zdrowia, na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Ubezpieczenia Zdrowotnego ds. Nadzoru Prawnego, na które został wyłoniony w drodze konkursu. Tak więc, skoro treść skargi prawomocnie osądzonej w sprawie II SAB/Wa 171/05, jak i treść pozwu, który okazał się skargą i został przekazany postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia z dnia 17 marca 2006 r. do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, są tożsame to nie jest możliwe wszczęcie nowego postępowania sądowoadministracyjnego między tymi samymi stronami. W związku z tym, że sprawa objęta skargą została już prawomocnie osądzona, kolejną skargę należało uznać za niedopuszczalną.