Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 27 września 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. akt II SA/Kr 1229/06 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...]., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 27 czerwca 2007 r. odrzucił skargę M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [..] z dnia [...]. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zatwierdzającej projekt podziału nieruchomości oraz zwrócił skarżącemu wpis od skargi w kwocie 200 zł oraz nadpłacony wpis od zażalenia w kwocie 100 zł. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 221 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), pisma wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, pozostawia się bez rozpoznania albo odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie stałej. Skarga M. P. została sporządzona i wniesiona przez pełnomocnika będącego radcą prawnym i nie została należycie opłacona przy jej wniesieniu. Ostatnim dniem terminu do złożenia skargi był bowiem 25 października 2006 r., zaś wpis wpłynął dnia 8 grudnia 2006 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego uiszczenia. Termin nie został przywrócony. Ponieważ zgodnie z § 2 ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221, poz. 2193, ze zm.), wpis od skargi w przedmiocie decyzji wydanej w trybie stwierdzenia nieważności jest wpisem stałym, skarga M. P. podlegała odrzuceniu a limine.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył M. P., reprezentowany przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 221 ustawy P.p.s.a. oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r., które to naruszenie miało istotny wpływ na wynik sprawy. W uzasadnieniu wskazał, że § 5 ust. 1 rozporządzenia stanowi, iż przy uiszczaniu wpisu należy wskazać tytuł wpłaty, rodzaj pisma, od którego wpis jest wnoszony, oraz sygnaturę akt sądowych. Warunkiem uiszczenia wpisu jest zatem informacja o sygnaturze akt sądowych, która w przypadku wnoszenia skargi za pośrednictwem organu administracji nie jest wnoszącemu znana. Autor skargi kasacyjnej podkreślił, że przepisy art. 221 ustawy P.p.s.a. oraz § 5 ust. 1 winny być stosowane łącznie, gdyż nie ma między nimi sprzeczności. Reguła stanowiąca o wyższości ustawy nad rozporządzeniem nie będzie miała zastosowania w tym stanie faktycznym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 221 w związku z art. 220 § 3 ustawy P.p.s.a., skargę wniesioną przez adwokata lub radcę prawnego, która nie została należycie opłacona, odrzuca się bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli podlega ona opłacie stałej. Za nienależyte opłacenie skargi uznaje się nie tylko brak opłaty, ale także dokonanie jej w niewłaściwej wysokości lub po terminie. Termin do wniesienia opłaty określony został w art. 219 ustawy P.p.s.a., zgodnie z którym opłatę tę należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęta została wykładnia rozszerzająca, zgodnie z którą opłatę uznaje się za uiszczoną "przy wniesieniu pisma", gdy dokonano jej w terminie otwartym do złożenia tego pisma. Powyższa reguła ma zastosowanie bez względu na to, czy skarga została już przekazana sądowi administracyjnemu i czy została jej nadana sygnatura. W niniejszej sprawie skarga wniesiona została przez radcę prawnego, podlegała opłacie stałej i nie została opłacona przy jej wniesieniu. Zastosowanie znalazł zatem art. 221 ustawy P.p.s.a., zobowiązujący sąd administracyjny do odrzucenia skargi bez wezwania o uiszczenie należnej opłaty. Przepis ten nie przewiduje żadnych wyjątków od ustanowionej przez siebie reguły. Wyjątku takiego nie można także wywieść z § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r., a więc z normy niższej rangi. Wbrew twierdzeniom autora skargi kasacyjnej, powyższych przepisów nie można zastosować łącznie, bowiem istnieje między nimi sprzeczność, którą należy rozstrzygnąć zgodnie z ogólnymi regułami kolizyjnymi na korzyść normy ustawowej Profesjonalny pełnomocnik obowiązany jest zatem do opłacenia skargi w terminie otwartym do jej wniesienia, bez względu na nieznajomość sygnatury akt sądowych. Pragnąc dostosować się w jak najszerszym zakresie do postanowień § 5 ust. 1 rozporządzenia, powinien on opisać przedmiot skargi, od której uiszczany jest wpis, np. poprzez podanie daty i numeru zaskarżonej decyzji lub aktu.
Skarga M. P., wniesiona przez jego pełnomocnika, będącego radcą prawnym, nie została należycie opłacona, gdyż wpis został uiszczony ponad miesiąc po ostatnim dniu terminu otwartego do złożenia skargi. Odrzucenie skargi nie naruszało zatem art. 221 ustawy P.p.s.a. oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r. W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.