Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech, Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch, Sędzia del. WSA Jolanta Rudnicka (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Rady Powiatu K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 4 listopada 2010 r. sygn. akt II SA/Go 731/10 w sprawie ze skargi Wojewody Lubelskiego na uchwałę Zarządu Powiatu K. z dnia [...] września 2006 r. r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia nieruchomości do sprzedaży postanawia: odrzucić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 4 listopada 2010 r., sygn. akt II SA/Go 731/10 po rozpoznaniu skargi Wojewody Lubuskiego na uchwałę Zarządu Powiatu K. z dnia [...] września 2006 r., nr [...] w przedmiocie przeznaczenia nieruchomości do sprzedaży orzekł, że zaskarżona uchwała w części dotyczącej § 1 ust. 2 zdanie drugie i trzecie jest niezgodna z prawem.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd wskazał, że Zarząd Powiatu K. w dniu [...] września 2006 r. podjął uchwałę nr [...] w sprawie przeznaczenia do sprzedaży w formie przetargu ustnego nieograniczonego nieruchomości obejmującej działkę nr [...] o pow. 1.4098 ha zabudowaną zespołem pałacowo-folwarcznym, działkę nr [...] o pow. 6.4971 ha stanowiącą park przypałacowy (wymienione działki wpisane są do rejestru zabytków Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pod nr [...] - poprzedni [...]) oraz działkę nr [...] o pow. 0.6062 ha niezabudowaną, która nie jest wpisana do rejestru zabytków. Wymienione działki stanowią własność Powiatu K. Przedmiotowa uchwała została podjęta na podstawie art. 11 ust. 1, art. 40 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 ze zm.), art. 32 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1592 ze zm.) oraz § 1 pkt 2 lit. a, § 6 pkt 5 tiret drugi uchwały Nr [...] Rady Powiatu w K. z dnia [...] kwietnia 2001 r. w sprawie ustalenia zasad obrotu nieruchomościami stanowiącymi własność powiatu k..
Wojewoda Lubuski w dniu 27 lipca 2009 r. zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. w części dotyczącej § 1 ust. 2 zdanie drugie i trzecie. W uzasadnieniu skargi organ przytoczył treść art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym cenę nieruchomości lub jej części wpisanej do rejestru zabytków obniża się o 50 %, przy czym właściwy organ może za zgodą, odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, podwyższyć lub obniżyć bonifikatę. Wojewoda wywiódł, że właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego w każdej sprawie o udzielenie bonifikaty najpierw ustala wartość nieruchomości. Następnie zwraca się do rady o zgodę na obniżenie lub podwyższenie określonej ustawowo bonifikaty. Rada podejmuje uchwałę, która winna dotyczyć wyłącznie wyrażenia zgody na obniżenie bądź podwyższenie określonej ustawowo bonifikaty, w odniesieniu do oznaczonej nieruchomości, której cena została wcześniej oszacowana zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. Opisana regulacja prawna ma charakter regulacji kompletnej, w której nie przewidziano wydawania przez radę zgody z góry na określoną wysokość bonifikaty. Zgoda rady ma za każdym razem charakter indywidualny, gdyż art. 68 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie daje podstaw, do wydania aktu o charakterze generalnym, odnoszącym się do ogólnie określonego kręgu nieskonkretyzowanych nieruchomości. Skarżący wskazał, że w niniejszej sprawie Zarząd Powiatu K. nie uzyskał zgody Rady Powiatu K. na obniżenie ustawowo określonej bonifikaty od ceny nieruchomości, o której mowa w § 1 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały. Za taką zgodę nie można uznać treści §6 pkt 5 tiret drugi uchwały Nr [...] z dnia [...] kwietnia 2001 r. w sprawie ustalenia zasad obrotu nieruchomościami stanowiącymi własność powiatu k. To postanowienie ma bowiem charakter generalny, nie dotyczy konkretnego przypadku ustalenia ostatecznej wysokości bonifikaty od ceny zbywanej nieruchomości.