Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 115/08 w zakresie pkt I odrzucającego skargę o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 367/07 p o s t a n a w i a: oddalić skargę kasacyjną
Wojewódzki Sąd Administracyjny Lublinie postanowieniem z dnia 24 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Lu 115/08 w pkt I odrzucił wniesioną przez Z. W. skargę o wznowienie postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 367/07, w pkt II przyznał adwokatowi A. S. kwotę 292,80 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że wskazane przez skarżącego podstawy wznowienia w rzeczywistości nie istnieją. W myśl przepisu art. 25 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), zdolność sądowa przysługuje bowiem każdej osobie fizycznej, natomiast stosownie do przepisu art. 26 § 1 P.p.s.a. zdolność procesową mają osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych. Skarżący, mimo istniejącej choroby, ma pełną zdolność do czynności prawnych w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.
W ocenie Sądu w sprawie II SA/Lu 367/07 nie doszło do naruszenia przepisów prawa i skarżący nie był pozbawiony możności działania. Przez pozbawienie strony możności działania należy bowiem rozumieć pozbawienie strony możliwości obrony jej praw na skutek naruszenia przepisów prawa, przy czym wystąpienie tej przesłanki wznowienia wymaga wykazania związku pomiędzy naruszeniem prawa a pozbawieniem stron możliwości działania. W sprawie II SA/Lu 367/07 takie okoliczności nie zaistniały. Skarżący wielokrotnie ubiegając się przyznanie prawa pomocy nie ustosunkowywał się do wezwań Sądu w tym zakresie i zarządzeniem z dnia 12 października 2007 r. referendarz sądowy pozostawił kolejny wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, z powodu nieusunięcia jego braków formalnych. Skarżący nie wniósł sprzeciwu. Prawidłowe było w tej sytuacji wyznaczenie rozprawy. Skarżący nie stawił się na wyznaczoną na dzień 20 grudnia 2007 r. rozprawę, mimo prawidłowego powiadomienia o terminie (k.60). Należy podkreślić, że stawiennictwo skarżącego na rozprawie nie było obowiązkowe. Przedstawiony tok postępowania w sprawie II SA/Lu 367/07 wskazuje, że skarżący był powiadamiany o wszystkich czynnościach podejmowanych przez Sąd, doręczano mu także wydawane w sprawie zarządzenia.
Wobec nieistnienia omówionej podstawy wznowienia, wskazanej w przepisie art. 271 pkt 2 ustawy skarga o wznowienie oparta na tej podstawie podlega odrzuceniu z mocy art. 281 ustawy.
Kolejna powoływana przez skarżącego podstawa wznowienia to późniejsze wykrycie takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 273 § 2 P.p.s.a.). Złożone przez skarżącego dowody, tj. opinia psychologiczna sporządzona w postępowaniu karnym [...], opinia sądowo-psychiatryczna sporządzona w sprawie sygn. [...] oraz oświadczenie skarżącego z dnia [...] czerwca 2007 r. nie są tymi okolicznościami i dowodami, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy w rozumieniu przepisu art. 273 § 2 ustawy. W związku z tym nie zaistniała merytoryczna przesłanka do wznowienia postępowania sądowego na podstawie art. 273 § 2 P.p.s.a..