Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 26 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 30 września 2008 r. sygn. akt II SAB/Ol 47/08 o odrzuceniu skargi T. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy M. w przedmiocie przyznania zasiłku okresowego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 30.09.2008 r., sygn. akt II SAB/Ol 47/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę T. K. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy M. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż zarządzeniem z dnia 10.09.2008 r. skarżący wezwany został do uzupełnienia w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi, braku formalnego tego środka procesowego poprzez nadesłanie dokumentu potwierdzającego wniesienie zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie do organu wyższego stopnia. Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu 16.09.2008 r., jednakże w zakreślonym terminie braki formalne nie zostały uzupełnione. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił więc skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.".
Skargę kasacyjną od tego postanowienia wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego T. K., reprezentowany przez radcę prawnego, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, zarzucając mu naruszenie:
1. art. 6 P.p.s.a. poprzez błędne pouczenie o skutkach niewykonania wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi, gdyż niewykonanie tego wezwania nie mogło rodzić skutków o jakich skarżący został pouczony,
2. art. 49 § 1 P.p.s.a. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na bezzasadnym wezwaniu skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi, których w istocie nie było,
3. art. 57 § 1 P.p.s.a. poprzez uznanie, że koniecznym elementem skargi jest załączenie dokumentu potwierdzającego wyczerpanie środków zaskarżenia przed wniesieniem skargi na bezczynność,
4. art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi w sytuacji gdy nie była ona obarczona żadnymi brakami formalnymi, wymagającymi uzupełnienia.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna pozbawiona jest usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 183 § 1 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod uwagę jedynie nieważność postępowania. Oznacza to, iż jeżeli w sprawie nie zachodzi nieważność postępowania może ona być rozpoznana tylko w ramach przytoczonych podstaw skargi kasacyjnej.
W niniejszej sprawie nie zachodzi żadna z przyczyn nieważności postępowania, wskazanych w § 2 art. 183 P.p.s.a.
Oceniając zarzuty zawarte w skardze kasacyjnej stwierdzić należy, iż nie można przyznać im zasadności.
Za całkowicie błędny uznać trzeba zarzut naruszenia art. 6 P.p.s.a., poprzez błędne pouczenie o skutkach niewykonania wezwania do uzupełnienia braków formalnych skargi. W ocenie autora skargi kasacyjnej wskazanie w pouczeniu rygoru odrzucenia złożonego środka zaskarżenia było błędne. Stanowisko to nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a. skarga podlega odrzuceniu w razie nieuzupełnienia przez stronę jej braków formalnych w zakreślonym terminie. Prawidłowo więc Wojewódzki Sąd Administracyjny pouczył skarżącego o takim właśnie rygorze niewykonania wezwania, które doręczne było stronie w dniu 16.09.2008 r.