Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. L. i H. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 1393/14 odrzucającego skargę W. L. i H. L. na decyzję Burmistrza S. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 1393/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę W. L. i H. L. na decyzję Burmistrza S. z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
W uzasadnieniu wskazano, że pismem z dnia 7 listopada 2014 r. W. L. i H. L. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Burmistrza S. z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych.
Sąd I instancji zaznaczył, że zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Sąd I instancji podkreślił, że stosownie do brzmienia art. 52 § 2 - 4 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2). W sytuacji gdy ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem skargi wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa.
Sąd I instancji zaznaczył, że w związku z powyższym, w sytuacji gdy w sprawie przysługuje środek zaskarżenia, obligatoryjne jest wyczerpanie toku instancji, a następnie wniesienie stosownej skargi do Sądu, przy czym zaznaczyć należy, iż skarga może dotyczyć jedynie ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy w toku instancji.
Sąd I instancji podał, że przedmiotem skargi jest decyzja Burmistrza Ś., którą została ustalona opłata adiacencka z tytułu wzrostu wartości nieruchomości; od niniejszego rozstrzygnięcia strona winna wnieść zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. i dopiero w przypadku niezadowolenia z decyzji odwoławczej - skargę do sądu administracyjnego. Sąd I instancji zaznaczył, że z akt sprawy wynika, iż strona skarżąca wprawdzie wniosła odwołanie od decyzji Burmistrza Ś. z dnia [...] sierpnia 2014 r. jednakże intencją skargi uczyniła właśnie decyzję organu I instancji. Oznacza to, w ocenie Sądu I instancji, że skarga nie może zostać rozpoznana merytorycznie, nie spełnia ona, bowiem wymogów formalnych, które badane są w pierwszej kolejności, stanowi to negatywną przesłankę dopuszczalności skargi (art. 52 § 1 P.p.s.a.). Wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.
W tej sytuacji Sąd I instancji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę odrzucił jako niedopuszczalną.
Skargę kasacyjną od powyższego orzeczenia wnieśli skarżący i zaskarżając orzeczenie w całości zarzucili naruszenie przepisów postępowania: