Pełnomocnik organu złożył odpowiedź na skargę kasacyjną wnosząc o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Zakres działania sądów administracyjnych na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., został ukształtowany szeroko, obejmując praktycznie całokształt działalności administracji publicznej. Podstawowym kryterium, które określa i statuuje kognicję sądów administracyjnych do kontroli rozstrzygnięć administracyjnych jest rodzaj i charakter prawnej formy działania administracji publicznej wyznaczony przez art. 3 § 2 P.p.s.a. Przepis ten enumeratywnie wymienia akty i czynności z zakresu administracji publicznej, na które przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Kwestie kognicji sądu administracyjnego mogą ustalać również przepisy ustaw szczególnych, tak jak to ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego żołnierzy zawodowych wyznaczają i zwalniają ze stanowisk służbowych Szefowie SKW i SWW na zasadach i w trybie określonym w ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych. W myśl natomiast art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych skarga nie może być wniesiona do wojewódzkiego sądu administracyjnego na decyzje wyznaczenia, przeniesienia i zwolnienia ze stanowiska służbowego oraz przeniesienia do rezerwy kadrowej lub do dyspozycji. Przedmiotem kwestionowanej przed sądem administracyjnym decyzji jest, jak słusznie przyjął Sąd I instancji, zwolnienie skarżącego ze służby wojskowej. Okoliczność ta zaś przesądzała o dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego na tego rodzaju akt administracyjny. Dodać należy, iż kontrolowany akt Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego nie dotyczył kwestii uposażenia należnego zwalnianemu żołnierzowi ze służby wojskowej. W tych okolicznościach zaś, należało dojść do wniosku, iż kwestionowane postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odpowiada prawu.
Mając to na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 orzekł jak w sentencji postanowienia.