Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska, , , po rozpoznaniu w dniu 4 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 332/11 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia w pełnieniu obowiązków urzędnika Sądu Okręgowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu .
M. S. wniosła skargę na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], który utrzymał w mocy decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] o zawieszeniu w pełnieniu obowiązków urzędnika Sądu Okręgowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 14 czerwca 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 332/11 odrzucił skargę.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd stwierdził, że w sprawie, zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 86 poz. 953 ze zm.), sądem właściwym jest sąd pracy i sprawa nie podlega właściwości sądu administracyjnego.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosła M. S., zaskarżając postanowienie w całości. Skarga kasacyjna oparta została na zarzucie naruszenia art. 38 w związku z art. 39 ustawy o pracownikach urzędów państwowych poprzez przyjęcie, że w sprawie dotyczącej zawieszenia w pełnieniu obowiązków urzędnika Sądu Okręgowego właściwym sądem jest Sąd Pracy i sprawa nie podlega właściwości sądu administracyjnego. W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wywodzono m.in., że decyzja Prezesa Sądu Apelacyjnego ma charakter decyzji administracyjnej i została wydana w trybie postępowania administracyjnego i również jej kontrola należy do sądu administracyjnego.
Na tych podstawach skarżąca wniosła o:
1. uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i wydanie orzeczenia w trybie art. 188 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.";
2. uchylenie zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji;
3. zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania według norm przepisanych.
W odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezes Sądu Apelacyjnego wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej i zasądzenie od skarżącej na rzecz organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.
Na podstawie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych od decyzji w sprawach wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, przeniesienia albo zlecenia mu wykonywania innej pracy, przeniesienia na niższe lub inne stanowisko bądź zawieszenia w pełnieniu obowiązków, urzędnik ten może, w terminie siedmiu dni, wnieść odwołanie do kierownika organu nadrzędnego nad urzędem, w którym jest zatrudniony.
Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że tylko i wyłącznie urzędnikowi państwowemu zatrudnionemu na podstawie stosunku mianowania przysługuje, w oparciu o przepisy procedury administracyjnej, odwołanie od decyzji w sprawie m. in. zawieszenia w pełnieniu obowiązków. Kluczowym zatem w niniejszej sprawie jest ustalenie, jakiego rodzaju stosunek pracy łączył skarżącą z Sądem Okręgowym w Świdnicy - pracodawcą w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy. Od ustalenia na jakiej zasadzie była zatrudniona M. S. będzie bowiem uzależniony tryb postępowania.
Tymczasem z akt niniejszej sprawy nie wynika czy M. S. była zatrudniona na podstawie umowy o pracę czy też w drodze mianowania. Wobec powyższego uznać należy, iż Sąd I instancji nie ustalił precyzyjnie czy decyzja Prezesa Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia [...] kwietnia 2011 r. ma charakter decyzji administracyjnej i podlega kontroli sądu administracyjnego, czy też decyzja ta mieści się w pojęciu spraw z zakresu prawa pracy. Jak wskazano zaś powyżej, jest to niezbędne dla oceny dopuszczalności skargi.
W tym kontekście trafny jest zarzut naruszenia art. 38 w zw. z art. 39 ustawy o pracownikach urzędów państwowych. Jest bowiem oczywiste, że z przytoczonych wyżej powodów sprawa nie dojrzała do wydania legalnego orzeczenia.
Naczelny Sąd Administracyjny nie znalazł podstaw prawnych do uwzględnienia wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego. Wynika to z faktu, że art. 203 i art. 204 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie mają zastosowania, gdy przedmiotem skargi kasacyjnej jest postanowienie sądu pierwszej instancji kończące postępowanie w sprawie (por. uchwała NSA z dnia 4 lutego 2008 r., sygn. akt I OPS 4/07).
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 P.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.