Skarga kasacyjna na decyzję Ministra Polityki Społecznej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej prawa do zasiłku chorobowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Jan Paweł Tarno (spr.) Sędziowie NSA Izabella Kulig-Maciszewska Tomasz Zbrojewski Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2006 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2006 sygn. akt IV SA/Wa 34/06 w sprawie ze skargi Z. G. na decyzję Ministra Polityki Społecznej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej prawa do zasiłku chorobowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie

Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z 7 sierpnia 2006 r., sygn. akt IV SA/Wa 34/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Z. G. na decyzję Ministra Polityki Społecznej z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej prawa do zasiłku chorobowego. W uzasadnieniu stwierdził, że konstytucyjny model sądownictwa zakłada całkowitą odrębność pionu sądownictwa powszechnego i administracyjnego oraz konieczność wyraźnego rozgraniczenia zadań i właściwości sądów tworzących strukturę sądownictwa powszechnego i administracyjnego. Żądania zawarte w skardze nie mieszczą się w zakresie kognicji sądu administracyjnego. Właściwość sądu administracyjnego określona jest w art. 3 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.). Przepis ten wskazuje, jakie akty i czynności organów administracji publicznej podlegają kontroli sądu administracyjnego. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych mających charakter spraw cywilnych (art. l k.p.c.) przewidziano drogę postępowania przed sądem powszechnym ( art. 477 kpc w zw. z art. 476 § 2 i § 4 infine kpc.) Oznacza to, że wyłączona została droga sądowoadministracyjna, albowiem nie jest dopuszczalna dwutorowość postępowań sądowych.

Status prawny Zakładu Ubezpieczeń Społecznych uległ zmianie z dniem l stycznia 1999 r. tj. z dniem wejścia w życie tzw. reformy emerytalnej i zgodnie z art. 66 ust. l ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. nr 137, poz. 887 ze zm.) zwanej dalej systemowa, jest on państwową jednostką organizacyjną, posiadającą osobowość prawną, kompetencje której zostały określone w art. 68 cyt. ustawy. Jak wynika z art. 83a ust. 2 w/w ustawy ostateczne decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, od których nie wniesiono odwołania do właściwego Sądu mogą zostać z urzędu przez Zakład uchylone, zmienione lub unieważnione, na zasadach określonych w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Pierwszeństwo przed regulacją zawartą w kpa mają przepisy postępowania zawarte w ustawie systemowej stanowiąc w art. 123, iż w sprawach uregulowanych ustawą stosuje się przepisy kpa, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Ustawa ta przewidziała odrębny niż w kpa tryb odwoławczy, wskazując w art. 83 ust. 2, że od decyzji organu rentowego wydanych w zakresie indywidualnych spraw dotyczących między innymi ustalania uprawnień do świadczeń z ubezpieczeń społecznych przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach kpc. Innymi słowy kontrolę decyzji organu rentowego sprawuje sąd ubezpieczeń społecznych właściwy rzeczowo ze względu na meritum sprawy. Właściwość miejscową określa art. 461 § 2 kpc. Z akt sprawy wynika, iż decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w [...] Inspektorat w [...] z dnia [...] dotyczy odmowy wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 5 lipca 2000 r. Skarżący jako podmiot uprawniony do przedmiotowego świadczenia, wniósł odwołanie od decyzji organu rentowego do Sądu Rejonowego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych - zgodnie z pouczeniem zawartym w przedmiotowej decyzji, albowiem jest to sprawa z zakresu ubezpieczeń społecznych w rozumieniu art. 476 § 2 k.p.c. Sąd postanowieniem z dnia 14 lutego 2005 r. sygn. akt IV U 4/05 na podstawie art. 199 § l pkt 2 kpc w zw. z art. 464 § l kpc uznając się niewłaściwym przekazał sprawę do rozpoznania Ministrowi Polityki Społecznej, który decyzją z [...] utrzymał w mocy decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Ubezpieczenie społeczne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej