Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. akt II SAB/Go 4/06 odrzucające skargę W. S. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z 16 i 19 września 1996 r. o przyznanie pomocy społecznej postanawia 1. uchylić zaskarżone postanowienie 2. przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim na rzecz adwokata A. G. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt zł) plus należny podatek od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
Postanowieniem z dnia 26 lipca 2006 r., sygn. akt II SAB/Go 4/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odrzucił skargę W. S. na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku z 16 i 19 września 1996 r. o przyznanie pomocy społecznej.
W uzasadnieniu Sąd podał, iż skarżący przekroczył wynikający z art. 141 § 2 kpa termin do wniesienia zażalenia na bezczynność organu oraz wniósł wskazane zażalenie do niewłaściwego organu. Podniesiono, iż zgodnie z art. 37 § 1 kpa stronie na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 kpa przysługuje zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia. Zażalenie wnoszone na mocy art. 37 § 1 kpa jest, jak podano, środkiem zaskarżenia odbiegającym w swej konstrukcji od zażaleń unormowanych w przepisach art. 141 - 144 kpa. Przedmiotem zażalenia jest bowiem nie postanowienie organu ogłoszone lub doręczone stronie, jak to ma miejsce w innych przypadkach, lecz pewien stan faktyczny i prawny istniejący w dacie upływu terminu. Przepis art. 37 § 1 jest tak sformułowany, że po upływie terminu załatwienia sprawy określonego w art. 35 p.p.s.a. strona może wnieść zażalenie niezależnie od tego, czy wyznaczono nowy, dodatkowy termin załatwienia sprawy, czy też tej czynności nie dopełniono. Z uwagi na brak w kpa przepisów określających termin do wniesienia zażalenia na podstawie art. 37 § 1, należy stosować przepis art. 141 § 2. Wskazano ponadto, iż warunkiem wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 kpa. Niedokonanie powyższego skutkuje natomiast jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt. 6 p.p.s.a.
W skardze kasacyjnej na to postanowienie podniesiono naruszenie art. 113 § 1, 133 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przez wydanie orzeczenia bez rozważenia zażalenia złożonego przez skarżącego na bezczynność Ośrodka Pomocy Społecznej do SKO w Zielonej Górze z dnia 6 grudnia 2005 r., co miało istotny wpływ na wynik sprawy oraz art. 37 § 1 i 141 § 2 kpa przez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, iż do zażalenia na bezczynność stosuje się termin 7 dniowy, w sytuacji, gdy prawidłowa wykładnia prowadzi do wniosku, iż zażalenie to może być wniesione w każdym czasie. Wnoszący skargę kasacyjną pełnomocnik wskazał ponadto na naruszenie art. 58 § 1 pkt. 6 p.p.s.a przez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące odrzuceniem skargi z uwagi na niewniesienie przez skarżącego zażalenia w trybie art. 37 kpa, skierowanie go do niewłaściwego organu i niezachowanie terminu do złożenia zażalenia w sytuacji, gdy skarżący wniósł we właściwym czasie zażalenie w trybie 37 kpa i skierował je do właściwego organu. Podano dalej, iż również naruszony został art. 52 § 1 i 2 wraz z art. 58 § 1 pkt 6 tejże samej ustawy, gdyż z wykładni nie wynika, jakoby uprzednie wniesienie zażalenia w trybie art. 37 kpa było warunkiem wniesienia skargi.