Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bożena Popowska po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 20 marca 2015 r., sygn. akt II SA/Ke 237/15 o odrzuceniu skargi P. D. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie przekazania na rzecz Skarbu Państwa darowizny nieruchomości postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę P. D. na uchwałę Rady Miasta K. z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie przekazania na rzecz Skarbu Państwa darowizny nieruchomości.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że stosownie do art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a gdy organ odpowiedzi takiej nie udzielił, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Sąd podkreślił, iż sześćdziesięciodniowy termin, który wiąże stronę w razie nieudzielania przez organ odpowiedzi, potwierdzony został uchwałą składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 kwietnia 2007 r., sygn. akt II OPS 2/07, w której wyrażono pogląd, że przepis art. 53 § 2 P.p.s.a. ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Sąd I instancji zauważył, iż wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wpłynęło do organu w dniu 17 listopada 2014 r. Organ nie udzielił na to wezwanie odpowiedzi w ustawowym terminie, dlatego też sześćdziesięciodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 16 stycznia 2015 r. Tymczasem skarga P. D. wniesiona została w dniu 12 lutego 2015 r., a zatem z uchybieniem terminu, co powodowało konieczność jej odrzucenia na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 P.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł P. D., reprezentowany przez adwokata, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Kielcach do ponownego rozpoznania. Sądowi I instancji zarzucono:
- naruszenie przepisu postępowania, a mianowicie art. 53 § 2 P.p.s.a. przez przyjęcie, iż przepis ten ma zastosowanie do skargi wnoszonej do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym z późniejszymi zmianami, które to uchybienie miało istotny wpływ na wynik sprawy.
Na wypadek niepodzielenia tego poglądu podniesiono, iż w sprawie termin przewidziany w art. 53 § 2, będącym odpowiednikiem art. 35 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym, nie uzasadnia obliczania terminu do złożenia skargi o jaką w sprawie chodzi, licząc od zakończenia biegu terminu 60 dni przewidzianego w obu wymienionych przepisach, ale tak jak to przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów z dnia 4 maja 1998 r. w sprawie FPS 1/98, a więc przy założeniu, iż upływ 60 dni otwiera termin do złożenia skargi.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autor wyraził negatywną opinię o uchwale składu siedmiu sędziów NSA, sygn. akt II OPS 2/07 wskazując, że zapadła ona niejednogłośnie. W dalszej części przytoczył argumentację zawartą w zdaniu odrębnym od tej uchwały, podzielając jego główne motywy. Zdaniem pełnomocnika strony regulowanie za pomocą judykatów terminów do składania środków odwoławczych i to w sytuacji, gdy istniała już utrwalona praktyka w tym zakresie, a przepisy prawa są niedoskonałe, stawia pod znakiem zapytania celowość skracania terminu do złożenia skargi o jeden miesiąc, który to czas nie wydaje się na tyle istotny by odstępować od poglądu wyrażonego w uchwale NSA z dnia 4 maja 1998 r., sygn. akt I FPS 1/98. W ocenie skarżącego kasacyjnie, w sytuacji gdy ustawa może być w zakresie omawianego terminu rozumiana dwojako, Sąd winien stosować w tej kwestii wykładnię dla strony korzystniejszą. Pełnomocnik podkreślił, że skarga została złożona w terminie 30 dni od daty upływu 2 miesięcy liczonych od daty doręczenia organowi wezwania do usunięcia naruszenia prawa.