Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 27 września 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi M. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1586/12 oddalającego skargę kasacyjną M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2268/11 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji postanawia 1. odrzucić skargę o wznowienie postępowania 2. zwrócić M. W. z kasy Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych, uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi o wznowienie postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1586/12 oddalił skargę kasacyjną M. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2268/11 w sprawie ze skargi M. W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji.
W uzasadnieniu wyroku podał, że przedmiotem decyzji, o stwierdzenie nieważności której wystąpił M. W., była komunalizacja mienia, której podstawę stanowiły przepisy ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), a przyczyną odmowy wszczęcia przez organ postępowania nadzorczego było stwierdzenie, iż M. W. nie posiada przymiotu strony. Wskazał, że komunalizacja mienia polega na przeniesieniu tytułu własności mienia publicznego pomiędzy podmiotami publicznymi, bowiem to Skarb Państwa przenosi tytuł prawny przysługujący mu do określonego mienia na rzecz jednostki samorządu terytorialnego. W takim postępowaniu, co do zasady, stronami są Skarb Państwa i jednostka samorządu terytorialnego, na rzecz której tytuł do mienia jest przenoszony. Inne podmioty mogą być uznane za stronę postępowania komunalizacyjnego, w przypadku gdy wykażą tytuł do mienia będącego przedmiotem komunalizacji, a więc swój interes prawny. Stroną postępowania może być też podmiot, który dochodzi swojego tytułu prawnego, bowiem utracił go sam lub jego poprzednicy prawni na rzecz Skarbu Państwa. Niewątpliwie w postępowaniu taki podmiot ma również interes prawny. Dotyczy to zarówno postępowania zwykłego, jak też postępowań nadzwyczajnych, służących wzruszeniu ostatecznej decyzji komunalizacyjnej, w tym postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszej sprawie taka sytuacja pozornie ma miejsce. M. W. wywodzi bowiem, że nieruchomości stanowiące przedmiot decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2010 r. o nabyciu przez Gminę [...] prawa własności działek nr [...] są jego własnością, lub też dochodzi do nich tytułu prawnego. Z akt sprawy wynika, że nie jest on właścicielem tych nieruchomości, gdyż z ksiąg wieczystych wynika odmienny stan prawny. Dokumentacja ta może jednak świadczyć o tym, że działki te były jego własnością, lecz przeszły na Skarb Państwa. Naczelny Sąd Administracyjny w związku z powyższym podał, że w przypadku, jeśli M. W. miałby dochodzić do nich swojego prawa, to musiałby te działania skierować do aktu, mocą którego ww. działki przeszły na Skarb Państwa. Dopiero wówczas mógłby domagać się wzruszenia decyzji komunalizacyjnej w trybie nadzorczym, a jego legitymacja do wszczęcia takiego postępowania nie mogłaby być kwestionowana.
W skardze o wznowienie postępowania zakończonego powyższym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wniesionej w dniu 23 lipca 2013 r., M. W. zarzucił nieważność postępowania określoną w art. 271 pkt 2 w związku z art. 183 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j.: Dz. U. 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej w skrócie P.p.s.a.). Stwierdził, że wskutek naruszenia przepisów prawa został pozbawiony możności działania w sprawie, gdyż przed organem administracji publicznej oraz sądami obu instancji odmówiono mu prawa strony. Wskazując na powyższą podstawę wniósł o wznowienie postępowania w sprawie, uchylenie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OSK 1586/12 i wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 2268/11 i stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] października 2011 r. nr [...] oraz o zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania i wstrzymanie wykonania ww. wyroków.