Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 27 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi T. R. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2009 r., sygn. akt I OSK 1227/09 wydanym na skutek skargi kasacyjnej E. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 973/07 w sprawie ze skargi E. R. na decyzję Ministra Budownictwa z dnia [...]marca 2007 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: 1. odrzucić skargę o wznowienie postępowania; 2. zwrócić T. R. uiszczony wpis od skargi o wznowienie postępowania w kwocie 250 (dwieście pięćdziesiąt) złotych.
Decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] Minister Budownictwa utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 15 stycznia 2007 r. o stwierdzeniu - na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. - nieważności decyzji Prezydium Rady Narodowej [...] z dnia [...] kwietnia 1958 r. nr [...], którą przywrócono termin do złożenia wniosku o przyznanie prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. Z. , oznaczonej nr hip. [...].
W uzasadnieniu ww. decyzji wskazano, że sześciomiesięczny termin do złożenia wniosku o ustanowienie własności czasowej, określony w art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz.U. Nr 50, poz. 279), jest terminem zawitym prawa materialnego, dlatego złożenie wskazanego wniosku po upływie tego terminu jest wystarczające do wydania odmownej decyzji w kwestii rozpatrzenia tego wniosku. Ze względu zaś na charakter tego terminu, decyzja Prezydium Rady Narodowej W. z dnia [...] kwietnia 1958 r. wydana została bez podstawy prawnej, skoro termin ten nie może być przywrócony.
Powyższa decyzja organu Ministra Budownictwa z dnia [...] marca 2007 r. stała się przedmiotem kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 9 października 2007 r. (sygn. akt I SA/Wa 973/07) oddalił wniesioną na nią przez E. R. skargę. Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009 r. (sygn. akt I OSK 1227/09) oddalił zaś wniesioną na powyższe orzeczenie Sądu I instancji skargę kasacyjną wskazując, że w sytuacji gdy termin określony w art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy ma charakter prawnomaterialny, zasadnym było stwierdzenie nieważności przywracającej go decyzji z dnia 8 kwietnia 1958 r.
W dniu 19 czerwca 2015 r. T. R.(następca prawny E. R.) złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę o wznowienie postępowania zakończonego ww. wyrokiem z dnia 21 grudnia 2009 r.
Jej zasadność wywodził z faktu, iż Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 12 maja 2015 r. (sygn. akt. P 46/13) orzekł, że art. 156 § 2 k.p.a. w zakresie, w jakim nie wyłącza dopuszczalności stwierdzenia nieważności decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa, gdy od wydania decyzji nastąpił znaczny upływ czasu, a decyzja była podstawą nabycia prawa lub ekspektatywy, jest niezgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 278 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej, jako: "p.p.s.a.", po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia nie można żądać wznowienia, z wyjątkiem przypadku, gdy strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana.
Z przepisu tego wynika, że żądanie wznowienia jest niedopuszczalne, jeżeli zostało zgłoszone po upływie pięciu lat od uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie, które miałoby zostać wznowione. Jedynym wyjątkiem od tej zasady jest przypadek, w którym jako podstawę wznowienia podano, że strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana. Skarga o wznowienie wniesiona po upływie lat pięciu od uprawomocnienia się orzeczenia podlega odrzuceniu na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a.
Na powyższą ocenę nie wpływa fakt, że zgodnie z art. 272 § 2 p.p.s.a., w sytuacji określonej w art. 272 § 1 p.p.s.a., skargę o wznowienie postępowania wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Art. 272 p.p.s.a. i art. 278 p.p.s.a. należy bowiem odczytać łącznie i uznać, że dla zachowania terminu do wniesienia skargi o wznowienie wymagane jest jednocześnie, aby wniesienie skargi o wznowienie nastąpiło w terminie wynikającym z art. 272 § 2 p.p.s.a., jednak nie później niż w terminie wynikającym z art. 278 tego aktu.
W niniejszej sprawie skarga o wznowienie dotyczy postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 grudnia 2009 r. (sygn. akt I OSK 1227/09). Skargę tą wniesiono w dniu 19 czerwca 2015 r., a więc po upływie ww. pięcioletniego terminu. Wyjątek od zasady określonej w art. 278 p.p.s.a. nie zachodzi w niniejszej sprawie, ponieważ, jako podstawę skargi o wznowienie, podano orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, a nie fakt, że strona była pozbawiona możności działania lub nie była należycie reprezentowana.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 280 § 1 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.
O zwrocie uiszczonego wpisu sądowego od skargi o wznowienie postępowania orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.