Dnia 3 listopada 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Stowarzyszenia O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 9 kwietnia 2015 r. o sygn. akt IV SAB/Po 25/15 odrzucającego skargę Stowarzyszenia O. na bezczynność Burmistrza Gminy i Miasta Odolanów w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej na wniosek z dnia [...] stycznia 2014 r. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
W dniu [...] stycznia 2014 r. Stowarzyszenie O. złożyło drogą elektroniczną na adres pobrany z Biuletynu Informacji Publicznej wniosek o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie:
1. z kim gmina miała obowiązujące w 2013 r. umowy albo komu udzielała doraźnych poleceń wyłapywania/odławiania bezdomnych zwierząt.
2. z kim gmina miała obowiązujące w 2013 r. umowy albo komu udzielała doraźnych zleceń zapewniania opieki bezdomnym zwierzętom.
3. ilu bezdomnym psom / kotom zapewniono opiekę na koszt gminy w 2013 r.
4. jaki był w 2013 r. koszt realizacji całego zadania przewidzianego ustawą o ochronie zwierząt.
5. ponadto wniesiono o udostępnienie treści i postaci umowy (umów) o zapewnianie opieki bezdomnym zwierzętom w 2013 r.
Ponieważ w terminie przewidzianym przez art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej podmiot obowiązany do udostępnienia informacji w jakikolwiek sposób nie zareagował na wniosek, w dniu [...] lutego 2014 r. wnioskodawca drogą elektroniczną ponowił żądanie udostępnienia informacji (monit wysłany na adres sekretariat@odolanow.pl). Do dnia złożenia skargi podmiot obowiązany nie udostępnił wnioskowanej informacji publicznej, ani też nie wydał w tym przedmiocie decyzji odmownej.
W związku z powyższym Stowarzyszenie O. wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy Odolanów w przedmiocie nieudostępnienia informacji publicznej zgodnie z treścią wniosku Stowarzyszenia z dnia [...] stycznia 2014 r.
Burmistrz Miasta i Gminy Odolanów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, gdyż wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej w przedmiotowym zakresie nie wpłynął do urzędu.
W piśmie z dnia 2 marca 2015 r. skarżący wskazał, że do składania wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie mają zastosowania przepisy k.p.a., a więc może on zostać przesłany drogą elektroniczną. W tym zakresie skarżący powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych. Skarżący podkreślił, że przyczyny nieodczytania dostarczonych wiadomości zawierających przedmiotowy wniosek oraz monit obciążają wyłącznie organ. Do pisma tego załączono fragment logów dokumentujących transmisję wiadomości elektronicznych z dnia [...] stycznia 2014 r. i [...] lutego 2014 r. na adres sekretariat@odolanow.pl.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zaskarżonym postanowieniem z dnia 9 kwietnia 2015 r. o sygn. akt IV SAB/Po 25/15 odrzucił skargę uznając ją za niedopuszczalną.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji skarżące stowarzyszenie nie wykazało, by dochowało należytej staranności w dostarczeniu zapytania do organu - nie wyjaśniło, dlaczego nie ponawiało korespondencji mailowej z organem (za wyłączeniem pojedynczego, bezskutecznego monitu), a w szczególności dlaczego nie zastosowało - wobec braku reakcji - innej formy doręczenia, jak np. platformy e-PUAP, bądź drogi pocztowej ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania zwrotnego poświadczenia odbioru. Sąd ten stwierdził, że skarżący nie korzystając z systemu e-PUAP świadomie pozbawił się potencjalnej możliwości uzyskania potwierdzenia odbioru korespondencji elektronicznej. Wbrew stanowisku skarżącego, w ocenie WSA w Poznaniu to obowiązkiem skarżącego było - i w jego interesie leżało - skuteczne doręczenie przedmiotowych zapytań organowi. Tymczasem skarżące stowarzyszenie wybrało najprostszy (wymagający najmniej wysiłku i kosztów), a jednocześnie najbardziej ryzykowny (trudności w wykazaniu doręczenia korespondencji) sposób doręczenia. W tej sytuacji, zdaniem Sądu pierwszej instancji, to nie organ ponosi konsekwencje tego wyboru skarżącego, lecz strona skarżąca.