Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Z. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 września 2006 r., sygn. akt II SO/Lu 48/06 o odmowie wymierzenia grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...] postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 27 września 2007 r. odmówił wymierzenia grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w [...]. Postanowienie wydane zostało w następującym stanie faktycznym.
Pismami z dnia 28 i 26 lutego 2006 r., doręczonymi w dniu 1 marca 2006 r. Z. W. zaskarżył decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] o numerach [...]. Skargi powyższe zostały przekazane do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wraz z aktami administracyjnymi. Pismem z dnia 24 kwietnia 2006 r. Z. W. zarzucił SKO w [...] bezczynność w sprawie załatwiania powyższych skarg. W dniu 15 maja 2006 r. Z. W. złożył do SKO w [...] kolejne pismo nazwane skargą. W piśmie tym stwierdził, że wymienione powyżej decyzje SKO w [...] nie załatwiły sprawy zgodnie z prawem, zaś w trakcie postępowania odwoławczego nie usunięto wad decyzji organu I instancji. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] poinformowało [...] [...], że jego skarga na powyższe decyzje została przekazana do sądu administracyjnego.
W dniu 24 lipca 2006 r. Z. W. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z wnioskiem o wymierzenie SKO w [...] grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.). Stwierdził, że pisma z dnia 24 kwietnia 2006 r. i 15 maja 2006 r. stanowiły skargi na bezczynność organu w kwestii wznowienia postępowania z urzędu, zaś organ nie przekazał ich sądowi. Wniosek Z. W. o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie pisma z dnia 24 kwietnia 2006 r. rozpoznawany jest pod sygnaturą
II SO/Lu 31/06, zgodnie z zarządzeniem z dnia 11 września 2006 r.
W niniejszej sprawie, dotyczącej wymierzenia grzywny za nieprzekazanie pisma z dnia 15 maja 2006 r., Sąd I instancji uznał, że pismo to nie stanowiło skargi na bezczynność organu w rozumieniu art. 54 § 1 ustawy P.p.s.a., a jego złożenie nie stanowiło wszczęcia postępowania sądowego. W rezultacie SKO w [...] nie naruszyło obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 ustawy P.p.s.a, a zatem brak podstaw do wymierzenia organowi grzywny.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył Z. W., reprezentowany przez adwokata ustanowionego z urzędu. Skarżący wniósł o uchylenie powyższego postanowienia i rozpoznanie sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny, ewentualnie o przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 54 § 2 w związku z art. 55 § 1 w związku z art. 46 ustawy P.p.s.a., polegające na ich błędnej interpretacji, a w konsekwencji błędnym zastosowaniu, prowadzące do uznania, że pismo z dnia 15 maja 2006 r. nie było skargą na bezczynność, w związku z czym brak podstaw prawnych do nałożenia grzywny. Autor skargi kasacyjnej wyjaśnił, że użycie przez skarżącego w piśmie z dnia 15 maja 2006 r. sformułowania: "skarga na niezałatwienie sprawy zgodnie z prawem" jasno wskazuje, że była to skarga na bezczynność organu. Ponadto, mimo niejasnego oznaczenia adresata (zarówno SKO w [...], jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie), pismo spełniało wymogi formalne określone w art. 46 ustawy P.p.s.a., co umożliwiało nadanie mu dalszego biegu. W związku z tym należy uznać, że wniosek o wymierzenie grzywny był zasadny.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie.
Pismo Z. W. z dnia 15 maja 2006 r. nie może zostać uznane za skargę na bezczynność SKO w [...] w przedmiocie "braku działań z mocy prawa z urzędu - obowiązku wznowienia postępowania", z uwagi na fakt, iż pisma skarżącego wniesione w dniu 1 marca 2006 r. nie zawierały wniosku o wznowienie postępowania. W piśmie z dnia 15 maja 2006 r. Z. W. podał numery pięciu decyzji SKO w [...], wskazując na błędy w postępowaniu odwoławczym, podczas którego "nie usunięto wad" oraz "nie załatwiono sprawy zgodnie z prawem z urzędu". Skarżący w żaden sposób nie odniósł się do swojego pisma z dnia 1 marca 2006 r. i nie zasygnalizował, iż traktuje je jako wniosek o wznowienie postępowania i skarży bezczynność SKO w [...] w zakresie jego rozpoznania. Nie było zatem podstaw do zakwalifikowania powyższego pisma jako skargi na bezczynność i przekazania jej w tym charakterze do sądu. Brak wiedzy prawniczej po stronie skarżącego nie może zobowiązywać organu administracji do dopatrywania się w jego piśmie intencji, które w żaden sposób nie zostały w nim zasygnalizowane.
W tym stanie rzeczy należy uznać, że wobec braku skargi na bezczynność SKO w [...], wniosek o wymierzenie organowi grzywny był bezzasadny, zaś skargę kasacyjną należało oddalić na podstawie art. 184 ustawy P.p.s.a.