Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku A. M. i A. M. o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r., sygn. akt I OSK 2090/10 oddalającego skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 sierpnia 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 434/10 w sprawie ze skargi A. M. i A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: odmówić uzupełnienia wyroku
W dniu 5 kwietnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał wyrok w treści którego oddalił skargę kasacyjną A. M. i A. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 sierpnia 2010 r., sygn. akt IV SA/Po 434/10 w sprawie ze skargi A. M., A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczeń z funduszu alimentacyjnego.
Pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. pełnomocnik skarżących wniosła o uzupełnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2011 r. poprzez wydanie postanowienia w przedmiocie zasądzenia kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu, a nieopłaconej nawet w części - zgodnie z wnioskiem zawartym w skardze kasacyjnej z dnia 15 listopada 2011 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. W § 2 tego artykułu mowa jest, że wniosek ten sąd może rozpoznać na posiedzeniu niejawnym.
Z przepisów powyższej ustawy nie wynika, aby przyznanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu należało do takich elementów orzeczenia, które Naczelny Sąd Administracyjny zobowiązany jest zamieszczać z urzędu. Należy bowiem zauważyć, że przepisy art. 209 i 210 p.p.s.a. mają zastosowanie tylko do kosztów postępowania między stronami, natomiast orzekanie o wynagrodzeniu dla pełnomocnika z urzędu za wykonaną pomoc prawną, należne od Skarbu Państwa (art. 250 p.p.s.a.) należy do właściwości wojewódzkich sądów administracyjnych w postępowaniu określonym w przepisach art. 258-261 p.p.s.a. Uprawnienie Naczelnego Sądu do orzekania w omawianym przedmiocie związane jest jedynie z kontrolą instancyjną tego rodzaju orzeczeń wydanych przez Sąd pierwszej instancji (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2005 r. sygn. akt GSK 1412/04).
W związku z tym, że przyznanie wynagrodzenia pełnomocnikowi z urzędu powinno nastąpić w odrębnym postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym, wniosek o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu należało uznać za nieuzasadniony (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lipca 2008 r., sygn. akt I OZ 344/08 oraz I OZ 345/08).
Wniosek o przyznanie wynagrodzenia za wykonaną pomoc prawną pełnomocnik powinien złożyć zatem do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wraz z oświadczeniem, o jakim mowa w § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 157 § 1 i § 2 w związku z art. 193 p.p.s.a. orzekł o oddaleniu wniosku.