Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 1414/11 odrzucającego skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 799/11 odrzucającym skargę I. O. na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Pismem z dnia 26 lipca 2011 r. I. O. wniosła skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 799/11 odrzucającym jej skargę na postanowienie Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lutego 2011 r., nr [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu skarżąca powołała się na brak należytej reprezentacji w postępowaniu zakończonym wskazanym wyżej postanowieniem oraz na zaistniałe uchybienia formalno-prawne.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 października 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 1414/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę o wznowienie postępowania wskazując, że zgodnie z art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem.
Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie skarżąca domaga się wznowienia postępowania sądowego w sprawie zakończonej postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 799/11, które w chwili wniesienia skargi o wznowienie nie było prawomocne. Tym samym Sąd uznał, że skarga o wznowienie postępowania jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.
Od tego postanowienia skargę kasacyjną złożyła I. O. wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie od organu na rzecz skarżącej kosztów postępowania wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych, a także o przyznanie pełnomocnikowi z urzędu wynagrodzenia za zastępstwo prawne, które nie zostało zapłacone w całości, ani w części.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie
1) art. 58 § 1 pkt 6 w związku z art. 276 w związku z art. 270 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez odrzucenie skargi z dnia 26 lipca 2011 r., podczas, gdy w dacie wydania postanowienie o odrzucenie skargi postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 799/11 było już prawomocne, a więc nie zachodziły przesłanki do odrzucenia skargi, ewentualnie, gdyby Naczelny Sąd Administracyjny uznał ten zarzut za bezzasadny,
2) art. 173 § 1 w związku z art. 177 § 1 w związku z art. 6 powołanej wyżej ustawy poprzez ich niezastosowanie w sprawie i przyjęcie, że pismo skarżącej z dnia 26 lipca 2011 r. stanowi skargę o wznowienie postępowania i wyłączenie go do rozpoznania pod odrębną sygnaturą w sytuacji, gdy skarżąca działała bez profesjonalnego pełnomocnika, a więc podejmowała czynności procesowe bez należytego rozpoznania, a pismo skarżącej zostało złożone w terminie otwartym do wniesienia skargi kasacyjnej, w związku z czym stanowi w rzeczywistości skargę kasacyjną od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 799/11.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że nazwanie pisma z dnia 26 lipca 2011r. skargą o wznowienie postępowania wynikało jedynie z niewiedzy skarżącej, a Sąd winien był wziąć pod uwagę treść pisma, a nie jego tytuł. Skarżąca podniosła ponadto, że zdaje sobie sprawę z przymusu adwokackiego przy składaniu skargi kasacyjnej, jednakże podała, że w jej sprawie od daty wniesienia przez nią pisma, do końca upływu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej pozostało jeszcze 11 dni, a zatem był to termin wystarczający na to, aby ustanowiła pełnomocnika, który ponownie wniósłby skargę kasacyjną.