Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 19 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 maja 2017 r., sygn. akt II SAB/Po 89/17 o odrzuceniu skargi T. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę W. w przedmiocie reformy rolnej postanawia: oddalić skargę kasacyjną. 5
Postanowieniem z dnia 25 maja 2017 r., sygn. akt II SAB/Po 89/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę T. M. na przewlekłe prowadzenie przez Wojewodę W. postępowania w przedmiocie reformy rolnej.
Sąd ten uznał, że skarga jest niedopuszczalna, gdyż strona uchybiła przepisom art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., tj. przed wniesieniem skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania nie złożył zażalenia, o którym mowa w art. 37 § 1 K.p.a. Za zażalenie takie nie można zostać uznane, w ocenie Sądu meriti, pismo skarżącego z dnia [...] października 2016 r. adresowane do Wojewody W. W piśmie tym skarżący nie zawarł zarzutów dotyczących przewlekłego prowadzenia postępowania, a jedynie wskazał na okoliczności, które w jego ocenie uzasadniają podjęcie zawieszonego przez Wojewodę postępowania administracyjnego. Wniosek o podjęcie postępowania nie oznacza zdaniem Sądu pierwszej instancji, iż na moment sporządzenia tego pisma skarżący podnosił zarzut przewlekłego prowadzenia postępowania. Ponadto nie bez znaczenia dla oceny charakteru tego pisma i rzeczywistej woli jego autora pozostaje, iż zostało ono zaadresowane do organu prowadzącego postępowanie - Wojewody W., a nie do organu wyższego stopnia. Sąd ten wskazał, że konieczność wyczerpania trybu z art. 52 P.p.s.a. przed wniesieniem skargi jest obowiązkiem ustawowym i nie są tu przewidziane żadne wyjątki. Mając to na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę w oparciu o art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł T. M., zarzucając mu naruszenie:
1) art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. poprzez bezpodstawne zastosowanie i odrzucenie skargi na przewlekłość postępowania w sytuacji, gdy zostały spełnione przesłanki warunkujące skuteczne wniesienie skargi z art. 52 § 1 P.p.s.a.;
2) art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie i zaniechanie zawieszenia niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego do czasu rozpoznania zażalenia na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego.
Wskazując na powyższy zarzut, skarżący kasacyjnie wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia, zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym.
Zdaniem skarżącego w sprawie doszło do wyczerpania środków zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 P.p.s.a., bowiem pismo z dnia [...] października 2016 r. należy uważać za zażalenie wniesione w oparciu o art. 37 K.p.a., pomimo iż zostało wniesione do organu niewłaściwego - Wojewody W., zamiast do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Ponadto zaniechanie zawieszenia przez Sąd pierwszej instancji postępowania, mimo wniosku skarżącego w tym przedmiocie, do czasu rozpoznania przez organ pisma skarżącego z dnia [...] października 2016 r., było naruszeniem przepisów postępowania mającym istotny wpływ na wynik sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: