Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 października 2014 r., sygn. akt IV SA/Gl 1014/14 o odrzuceniu skargi K. S. na zawiadomienie o orzeczeniu Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Katowicach z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zdolności do służby w Policji i inwalidztwa postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 27 października 2014 r., sygn. akt IV SA/Gl 1014/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucił skargę K. S. na zawiadomienie o orzeczeniu Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Katowicach z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie zdolności do służby w Policji i inwalidztwa.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że Wojewódzka Komisja Lekarska Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Katowicach orzeczeniem z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] uznała K. S. za całkowicie niezdolnego do służby w Policji oraz uznała, że inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą.
Następnie Okręgowa Komisja Lekarska Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Katowicach w zawiadomieniu o orzeczeniu z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...] zaliczyła K. S. do II grupy inwalidzkiej oraz stwierdzając całkowitą niezdolności do służby wskazała, iż związek niezdolności do służby wynika tylko z jednego schorzenia tj. [...].
Pismem z dnia 11 września 2014 r. K. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na zawiadomienie o orzeczeniu Okręgowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Katowicach z dnia [...] sierpnia 2014 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odrzucając powyższą skargę stwierdził, że przedmiot skargi nie mieści się w zakresie właściwości sądu administracyjnego, co czyni skargę niedopuszczalną.
Sąd I instancji wskazał, że skarga ta nie może zostać uznana za wniesioną w jednej ze spraw określonych w art. 3 § 2 pkt 1 - 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi albowiem jedynie orzeczenia komisji lekarskich Ministerstwa Spraw Wewnętrznych podlegają zaskarżeniu. O możliwości zaskarżenia orzeczenia i trybie złożenia skargi skarżący został pouczony.
Na marginesie wskazano, że orzeczenia komisji lekarskich Ministerstwa Spraw Wewnętrznych można podzielić na dwie odrębne grupy. Pierwsza z nich związana jest z ustalaniem przez komisję zdolności do służby. Oceniany jest więc stan zdrowia danej osoby na potrzeby zaliczenia jej do określonej kategorii zdolności do służby w celu przyjęcia do niej, dalszego jej pełnienia czy zwolnienia ze służby. Orzeczenia w tych sprawach są wiążące dla organu w sprawie powołania danej osoby do służby, przeniesienia funkcjonariusza na inne stanowisko służbowe czy zwolnienie go ze służby. Orzeczenia te stanowią zatem podstawę do wydania przez właściwe organy decyzji administracyjnej, na mocy której osoba jest przyjmowana do służby, przeniesiona na inne stanowisko służbowe czy z niej zwalniana (por. art. 26 ust. 1, art. 38 ust. 2 pkt 1, art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.).
Drugą grupę stanowią orzeczenia, które ustalają schorzenia funkcjonariusza oraz ich związek ze służbą i stopień inwalidztwa dla celów odszkodowawczych lub emerytalno-rentowych przysługujących na podstawie innych ustaw niż ustawa o Policji. Orzeczenia z tej grupy poddawane są kontroli sądów powszechnych w ramach rozpoznawania odwołań od decyzji o świadczeniach rentowych, emerytalnych czy odszkodowawczych. Orzeczenia te mają wyłącznie charakter orzeczenia wstępnego, jako jedna z przesłanek ustalenia prawa do określenia świadczeń pieniężnych, ich zakresu i wysokości. W konsekwencji nie podlegają one zaskarżeniu do sądu administracyjnego.