Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędzia del. WSA Roman Ciąglewicz (spr.) Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015r na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. [...] Sp.j. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 125/14 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. [...] Sp.j. na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie nakazu usunięcia uchybień w procesie przetwarzania danych osobowych postanawia: 1. umorzyć postępowanie kasacyjne; 2. zwrócić z budżetu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżącej [...] Sp. z o.o. [...] Sp.j. kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dniu 28 kwietnia 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 125/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. Obsługa [...] Sp. j. z siedzibą w Warszawie na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...] w przedmiocie usunięcia uchybień w przetwarzaniu danych osobowych, uchylił zaskarżoną decyzję.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że Sąd pierwszej instancji przy ponownym rozpoznaniu sprawy związany jest wykładnią dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny zarówno w zakresie prawa materialnego, jak i przepisów postępowania, przy czym ocena ustaleń faktycznych jest pochodną oceny wykładni (a w konsekwencji zastosowania) przepisów postępowania. Tak więc Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wydając w dniu 24 kwietnia 2013 r. wyrok o sygn. akt II SA/Wa 507/13, był związany wykładnią prawa, dokonaną przez Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt I OSK 1827/11. Naczelny Sąd Administracyjny przesądził, że organ, rozpoznając sprawę, naruszył art. 7 i art. 77 K.p.a. poprzez niezgromadzenie niezbędnego do wydania decyzji materiału dowodowego, a w konsekwencji nieprawidłowo zastosował art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 ze zm.). Prawidłowe zastosowanie sankcji przewidzianych w tym przepisie wymaga bowiem przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, spełniającego warunki określone w art. 7 i art. 77 K.p.a. i uwzględniającego regulacje materialnoprawne. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organ, rozstrzygając sprawę w trybie art. 127 § 3 K.p.a., nie ocenia legalności decyzji poprzedzającej, lecz ponownie rozpoznaje sprawę w jej całokształcie, co oznacza, że jeżeli zostały wykonane nakazy organ obowiązany będzie, po potwierdzeniu tego, wobec zmiany stanu faktycznego, wydać decyzję na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, będąc związany orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, w uzasadnieniu wyroku nałożył na Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych określone obowiązki, które organ zobowiązany był wykonać, a ich nie wykonał, tzn. nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 7 i art. 77 we wskazanym przez sądy zakresie. Zgodnie z art. 153 P.p.s.a., ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania, wyrażone w orzeczeniu sądu, wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia. Uchybienie przez organ administracji publicznej przepisowi art. 153 P.p.s.a. powoduje konieczność - w razie złożenia na tej podstawie kolejnej skargi - uchylenia zaskarżonej decyzji.
Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2013 r. wraz z uzasadnieniem i aktami administracyjnymi zostały zwrócone do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych w dniu 10 lipca 2013 r. Od tej daty organ nie podjął żadnej czynności procesowej zgodnej z wytycznymi Sądu. Pierwszą czynnością organu było wydanie w dniu 15 listopada 2013 r. zaskarżonej decyzji. Pomimo, że decyzja została zaskarżona w części, to Sąd uznał, że wobec stwierdzonego uchybienia należało ją uchylić w całości, tym bardziej, że takie rozstrzygnięcie nie spowoduje dla Spółki żadnych negatywnych konsekwencji. Rozpoznając ponownie sprawę, organ zobowiązany jest wykonać wytyczne Sądu, zawarte w wyroku z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 507/13.