Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 545/16 odrzucającego skargę M. K. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] października 2015 r., nr [...] w przedmiocie skargi na działalność Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 31 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 545/16 odrzucił skargę M. K. na uchwałę Rady Miejskiej w T. z dnia [...] października 2015 r., nr [...] w przedmiocie działalności Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
Pismami z 9 lipca 2015 r. i 17 sierpnia 2015 r. złożył skargę na Dyrektora MOPS w T. Skarga te zgodnie z właściwością została przekazana do rozpoznania Radzie Miejskiej w T., która uchwałą z 29 października 2015 r. , nr [...] uznała ją za nieuzasadnioną. W podstawie prawnej uchwały powołano przepis art. 229 pkt 3 K.p.a.
Pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r. M. K. wniósł skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zaskarżonym postanowieniem odrzucił skargę wskazując, że uchwała pozostaje poza zakresem kognicji sądu administracyjnego wskazanym w art. 3 § 1 - 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej "p.p.s.a."), została bowiem wydana przez organ w ramach przewidzianego w Dziale VIII K.p.a. postępowania w sprawie skarg i wniosków. Rozstrzygnięcia dotyczące rozpoznania takich skarg nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
W skardze kasacyjnej M. K., reprezentowany przez adwokata z urzędu, zaskarżył postanowienie w całości, wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, jako że koszty te nie zostały uiszczone w całości, ani w części.
Na podstawie art. 174 pkt 2 p.p.s.a. zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania: art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz.446 - dalej "u.s.g."), poprzez odrzucenie skargi pomimo istnienia obowiązku rozpoznania sprawy merytorycznie i uchylenie się przez Sąd od wykonania obowiązku kontroli w sprawie, w której przepisy ustaw szczególnych nakładają na Sąd taki obowiązek oraz bezzasadne uznanie, iż przedmiotowa uchwała Rady Miejskiej w T. nie podlega kontroli sądowoadministracyjnej.
Zarzucono także naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 2 oraz art. 45 ust. 1 Konstytucji RP w związku z przyjęciem błędnej wykładni art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a. naruszającej konstytucyjne prawo do sądu.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono, że zgodnie z art. 101 ust. 1 u.s.g. każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. W ocenie skarżącego, to właśnie do właściwości sądu administracyjnego należy ocena, czy Rada Miejska w T. prawidłowo wywiązała się ze swoich obowiązków w zakresie rozpoznania skargi obywatela. Uchwała bowiem, jako akt prawa miejscowego, podlega kognicji sądu administracyjnego - zgodnie z art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a.