Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno, po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia C. N. na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 2650/13 o oddaleniu skargi kasacyjnej C. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 29 lipca 2013 r., sygn. akt IV SA/Gl 543/13 w sprawie ze skargi C. N. na pismo Śląskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z dnia [...] marca 2013 r., Nr [...] w przedmiocie zgody na zrzeczenie się dyspozycyjności lokalu postanawia: odrzucić zażalenie.
Postanowieniem z 21 listopada 2013 r., sygn. akt I OSK 2650/13, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną C. N. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 lipca 2013 r., IV SA/Gl 543/13 na pismo Śląskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach z [...] marca 2013 r., Nr [...] w przedmiocie zgody na zrzeczenie się dyspozycyjności lokalu.
Pismem z 14 stycznia 2014 r., które wpłynęło do Naczelnego Sądu Administracyjnego 22 stycznia 2014 r. C. N. wniósł "Odwołanie od postanowienia Sądu sygn. akt OSK 2650/13 o wyrażenie zgody na wykup mieszkania na własność do ponownego rozpatrzenia".
W piśmie C. N. opisał stan sprawy oraz wyraził niezadowolenie z faktu, że nie uzyskał zgody na wykupienie swojego mieszkania i musi walczyć o prawa, które zapewnia mu Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Z treści pisma wynika, że należało je potraktować jako zażalenie od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 listopada 2013 r., I OSK 2650/13, kończącego postępowanie w sprawie skargi C. N. na pismo Śląskiego Komendanta Wojewódzkiego Policji w Katowicach w przedmiocie zgody na zrzeczenie się dyspozycyjności lokalu.
Zażalenie, jako niedopuszczalne, należało odrzucić.
Zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej: p.p.s.a., zażalenie do NSA przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego, gdy ustawa wyraźnie przewiduje możliwość wniesienia zażalenia oraz na postanowienia wymienione w art. 194 § 1 pkt 1-10 p.p.s.a. Ustawodawca, w powołanej wyżej ustawie, nie przewidział środków odwoławczych od orzeczeń (zarówno wyroków jak i postanowień) Naczelnego Sądu Administracyjnego. Orzeczenia NSA stają się prawomocne z chwilą ich wydania i nie przysługują od nich żadne środki odwoławcze, w tym także zażalenie (art. 168 § 1 p.p.s.a.).
Z tego względu, zażalenie wniesione na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 listopada 2013 r., I OSK 2650/13 jest niedopuszczalne.
W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 178 w związku z art. 180 i art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji postanowienia.