Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Lubina o cofnięciu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 18 listopada 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 428/09 w sprawie ze skargi Prezydenta Miasta Lubina na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie powierzenia funkcji dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lubinie postanawia: 1) umorzyć postępowanie kasacyjne; 2) zwrócić Prezydentowi Miasta Lubina z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu cały uiszczony wpis sądowy od skargi kasacyjnej, to jest kwotę 100 (sto) złotych.
Wyrokiem wydanym w dniu 18 listopada 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Prezydenta Miasta Lubina na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie powierzenia funkcji dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lubinie.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Prezydent Miasta Lubina. Zaskarżonemu wyrokowi w całości zarzucił naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, tj. art. 87 oraz 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) przez uznanie, że Wojewoda nie przekroczył uprawnień w zakresie nadzoru nad działalnością gminy stwierdzając nieważność aktu Prezydenta Miasta Lubina, nie stanowiącego zarządzenia w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym, lecz będącego czynnością z zakresy prawa pracy oraz art. 122 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2008 r., Nr 115, poz. 728) przez błędne uznanie, że S. L. nie posiada odpowiednich kwalifikacji zawodowych, tj. nie posiada odpowiedniego stażu pracy, podczas gdy w rzeczywistości spełnia ona warunki wskazane w powołanym wyżej przepisie.
Wskazując na powyższe zarzuty organ wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.
Następnie pismem z dnia 22 kwietnia 2010 r. pełnomocnik Prezydenta Miasta Lubina złożył oświadczenie o cofnięciu złożonej uprzednio skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 193 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powołanej jako "P.p.s.a." jeżeli nie ma szczególnych przepisów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, to do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym. Na tej podstawie zastosowanie ma art. 60 P.p.s.a., który stanowi "Skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże Sąd. Jednakże Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności".
Biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził, aby cofnięcie skargi kasacyjnej zmierzało do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności w rozumieniu wyżej przywołanego przepisu.
Wobec powyższego, stosownie do treści art. art. 161 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w zw. z art. 60 i w zw. z art. 193 P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny postanowił jak w pkt I sentencji. O zwrocie całego uiszczonego wpisu sądowego od skargi kasacyjnej orzeczono w pkt II sentencji na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.