Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.), Sędzia NSA Roman Ciąglewicz, Protokolant asystent Marcin Rączka, po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I SA/Wa 1721/11 w sprawie ze skargi H. K. i A. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP postanawia: 1. odrzucić skargę kasacyjną; 2. zwrócić H. K. ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie kwotę [...] złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi kasacyjnej.
Wyrokiem z dnia 20 marca 2012 r. (sygn. akt I SA/Wa 1721/11) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił - na zasadzie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej: "P.p.s.a." - skargi H. K. i A. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2011 r. nr [..] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W motywach wyroku Sąd stwierdził, że A. K. nie posiadał w niniejszym postępowaniu przymiotu strony, zaś H. K., pomimo wielokrotnych wezwań organu, nie złożył oświadczenia o dotychczasowym stanie realizacji prawa do rekompensaty, wymaganego przez art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169 poz.1418 ze zm).
W skardze kasacyjnej, zaskarżając powyższy wyrok w całości, H. K. wnosił o jego zmianę a także (cyt. ) " potwierdzenie skarżącemu prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP względnie, z ostrożności procesowej" o jego uchylenie i przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania wraz z zasądzeniem zwrotu kosztów postępowania sądowego za obie instancje oraz kosztów poniesionych w postępowaniu administracyjnym.
Skarżący kasacyjnie wnosił również o zwolnienie go od kosztów postępowania, spowodowanych wniesieniem niniejszej skargi kasacyjnej, w tym kosztów zastępstwa procesowego.
W skardze kasacyjnej sformułowano ponadto wniosek o przeprowadzenie rozprawy podczas nieobecności skarżącego i jego pełnomocnika. Wnoszono też (cyt.): "o uwzględnienie wniesionych przez skarżącego w postępowaniu przed WSA w Warszawie oraz w postępowaniu administracyjnym przed Wojewodą O, i Ministrem Skarbu Państwa wniosków dowodowych i wskazanych aktów prawnych oraz orzeczeń międzynarodowych w tym Międzynarodowego Trybunału Praw Człowieka".
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej twierdzono, że zaskarżony wyrok "jest oczywiście bezzasadny i narusza prawa skarżącego do potwierdzenia prawa do należnej mu rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP". Ponadto, pozbawia go "praw nabytych przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej ( Dz. U. 05.169.1418 ze zm.) oraz zmusza do składania nowego wniosku, w tym do złożenia nowego oświadczenia o dotychczasowym stanie realizacji rekompensaty, naraża na dodatkowe i zbędne koszty związane z nową wyceną nieruchomości i ustaleniem należnej rekompensaty (...)".
Poza tym twierdzono, że "zaskarżony niniejszą skargą kasacyjną wyrok Sądu I instancji narusza umowy międzynarodowe oraz orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw Człowieka , na które wskazał skarżący w poprzedzającym niniejszą skargę kasacyjną postępowaniu przed WSA w Opolu oraz w postępowaniu administracyjnym przed Wojewodą O, i Ministrem Skarbu Państwa".