Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku E. H. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej E. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1981/13 oddalającego skargę E. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wezwania do opróżnienia lokalu postanawia: wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.
Wyrokiem z dnia 18 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1981/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę E. H. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wezwania do opróżnienia lokalu.
W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku pełnomocnik skarżącej wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego wyroku oraz zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu wniosku podniesiono, iż natychmiastowe wykonanie zaskarżonej decyzji oznaczałoby konieczność opuszczenia przez skarżącą i jej syna mieszkania. Nieodwracalność skutków polegać będzie na braku możliwości powrotu do zajmowanego obecnie mieszkania, albowiem wysoce prawdopodobnym jest, że organ rozdysponuje przedmiotowy lokal. Dodatkowo wskazano, że wykonanie zaskarżonej decyzji spowoduje znaczne obciążenie finansowe skarżącej, spowodowane koniecznością wynajęcia mieszkania, co przy i tak niewysokich dochodach uzyskiwanych przez skarżącą spowoduje znaczny spadek jakości życia. Ponadto pełnomocnik wskazał na doniosłość prawa do mieszkania jako jednego z podstawowych praw jednostki.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Po oddaleniu skargi, skarżący, który wniósł skargę kasacyjną może wystąpić z wnioskiem o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 kwietnia 2007 r., I GPS 1/07, ONSAiWSA z 2007 r., nr 4, poz.77).
Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) dalej "p.p.s.a." sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Z konstrukcji powyższego przepisu wynika, że na skarżącym spoczywa ciężar wykazania przesłanek zawartych w cytowanym przepisie, zaś sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostanie wykonana. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazane we wniosku o wstrzymanie zaskarżonej decyzji okoliczności uzasadniają wstrzymanie jej wykonania. Wskazać należy, że z okoliczności sprawy wynika, że natychmiastowe wykonanie decyzji nakazującej opuszczenie zajmowanego przez skarżącą oraz jej syna lokalu spowoduje znaczną szkodę materialną, jak również istotnie pogorszy jej sytuację bytową. A zatem, uznać należy, że strona skarżąca w dostateczny sposób uprawdopodobniła przesłanki określone w art. 61 § 3 p.p.s.a.
Odnosząc się natomiast do wniosku o wstrzymanie wykonania wyroku Sądu pierwszej instancji to wskazać należy, że art. 61 § 3 p.p.s.a. odnosi się wyłącznie do aktów lub czynności wydanych przez organy administracji publicznej i nie dotyczy wyroków sądów administracyjnych. Celem instytucji prawnej uregulowanej w art. 61 § 3 p.p.s.a., jest wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu, a więc zapewnienie skarżącemu ochrony tymczasowej w toku postępowania sądowego przed następstwami wadliwych aktów lub czynności organów administracji publicznej, których wykonanie może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Stosowanie art. 61 § 3 p.p.s.a. w toku postępowania kasacyjnego może dotyczyć wyłącznie aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 § 1 p.p.s.a. Oznacza to, że powołany przepis nie znajduje zastosowania do wyroków sądów administracyjnych.
Wskazać także należy, że w sytuacji, gdy od wyroku Sądu I instancji została wniesiona skarga kasacyjna, to wyrok ten jest nieprawomocny i nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia.
W związku z powyższym Naczelny Sąd Administracyjny, mając na względzie treść art. 61 § 3 w zw. z art. 193 p.p.s.a. postanowił jak w sentencji.