Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 września 2014 r., sygn. akt II SA/Ol 775/14 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D. S. na pismo Dowódcy Plutonu Jednostki Wojskowej Nr [...]w E. z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania odwołania od opinii służbowej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 września 2014 r. (sygn. akt II SA/Ol 775/14) odrzucił skargę D. S. na pismo Dowódcy Plutonu Jednostki Wojskowej Nr [...] w E. z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania odwołania od opinii służbowej
Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
Dowódca radiostacji Jednostki Wojskowej Nr [...]w dniu [...] lutego 2014 r. sporządził opinię służbową dla D. S. za okres od [...] lipca 2011 r. do [...] lutego 2014 r. Treść powyższej opinii została odczytana D. S. i przez jego bezpośredniego przełożonego. W dniu [...] kwietnia 2014 r. na wniosek D. S. została mu doręczona kopia ww. opinii.
W dniu [...] kwietnia 2014 r. D. S. wniósł odwołanie od przedmiotowej opinii służbowej.
Pismem z dnia [...] maja 2014 r. Dowódca Plutonu Jednostki Wojskowej Nr [...] w E. pozostawił odwołanie bez rozpoznania z uwagi na wniesienie go po terminie.
D. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na powyższe pismo z dnia [...] maja 2014 r.
W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie.
Odrzucając skargę - na podstawie 58 § 1 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a." - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie stwierdził brak swojej kognicji do jej rozpoznania.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd Wojewódzki wskazywał, że kwestionowana przez skarżącego opinia służbowa nie jest decyzją administracyjną, postanowieniem, czy też innym aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej podlegającą zaskarżeniu do sądu administracyjnego, lecz aktem wydawanym w ramach podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi nie poddanym kognicji sądu administracyjnego. Sprawy opiniowania żołnierzy reguluje ustawa z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593 ze zm.) oraz wydane, na podstawie art. 26 ust. 22 powołanej ustawy, rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 lutego 2010 r. w sprawie opiniowania żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 34, poz. 184).
Wskazane regulacje nie zawierają zaś żadnego odesłania do przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Nie ma zatem podstaw, aby czynności związane z opiniowaniem służbowym uznawać za podlegające zasadom postępowania administracyjnego.
Sąd zaznaczył przy tym, że ustanowiony w ww. ustawie o służbie wojskowej obowiązek doręczenia przez przełożonego, za pokwitowaniem, potwierdzonej kopii opinii służbowej żołnierzowi zawodowemu, którego ona dotyczy, w terminie 14 dni od dnia jej sporządzenia wraz z pouczeniem o przysługującym mu prawie wniesienia od niej odwołania, nie oznacza, że żołnierz staje się jej adresatem. Opiniowanie jest uprawnieniem i jednocześnie obowiązkiem bezpośredniego przełożonego żołnierza zawodowego, która jest sporządzana na jego własne potrzeby służbowe i potrzeby przełożonych właściwych w sprawach osobowych. Ma ona na celu ocenę wykonywania przez żołnierza zawodowego obowiązków służbowych i stanowi podstawę do określenia dalszego przebiegu jego służby. Opinia ma zapewnić prawidłową politykę kadrową i umożliwić przełożonym podejmowanie w przyszłości racjonalnych działań dotyczących zajmowania przez żołnierza dotychczasowego stanowiska lub innych stanowisk służbowych oraz przydatności do pełnienia przez niego służby. Opiniowanie żołnierza jest zatem sprawą wynikającą z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi - w rozumieniu art. 5 pkt 2 P.p.s.a.