Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska, Sędziowie NSA Małgorzata Jaśkowska (spr.), Małgorzata Stahl, Protokolant Mariusz Bartosiak, po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2005 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 listopada 2004 r. sygn. akt II SA/Po 676/04 w sprawie ze skargi Wojewody L. na uchwałę Rady Miasta K. nad O. z dnia 25 marca 2004 r. (...) w przedmiocie określenia zasad wnoszenia, cofania i zbywania udziałów i akcji spółki gminnej postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Postanowieniem z dnia 26 listopada 2004 r. II SA/Po 676/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odrzucił skargę Wojewody L. na uchwałę Rady Miasta K. nad O. z dnia 25 marca 2004 r. (...) w zakresie par. 7 w przedmiocie określenia zasad wnoszenia, cofania i zbywania udziałów i akcji przez Burmistrza Miasta K. nad O. W uzasadnieniu wskazał, że skarga została wniesiona z opóźnieniem. Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ uchwała lub zarządzenie gminy sprzeczne z prawem są nieważne. O nieważności uchwały lub zarządzenia w całości lub w części orzeka organ nadzoru w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały lub zarządzenia. Przepis art. 93 ust. 1 ustawy stanowi, że po upływie terminu wskazanego w art. 91 ust. 1 organ nadzoru nie może we własnym zakresie stwierdzić nieważności uchwały lub zarządzenia. W tym wypadku może on zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. Z powyższego przepisu wywieść zatem należy, że termin do wniesienia skargi przez organ nadzoru zaczyna swój bieg z upływem terminu z art. 91 ust. 1 cyt. ustawy. W niniejszym wypadku rozpoczął on swój bieg 5 maja 2004 r. tj. w dniu następnym po upływie terminu z art. 91 ust. 1. Jego koniec przypadł na 4 czerwca 2004 r. Tym samym złożenie skargi w dniu 7 lipca 2004 r. należy uznać za spóźnione i skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 par. 1 pkt 2, 53 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.
Na postanowienie to złożył skargę Wojewoda L., działając za pośrednictwem radcy prawnego. Zaskarżył on w całości zaskarżone postanowienie wnosząc o jego uchylenie. Zarzucił mu naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 94 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym przez jego nieuwzględnienie. W myśl tego przepisu nie stwierdza się bowiem nieważności uchwały po upływie jednego roku od dnia ich podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały lub zarządzenia w terminie określonym w art. 90 ust. 1, albo jeżeli są one aktem prawa miejscowego. Norma ta oznacza, że określony w niej roczny termin odnosi się do samej możliwości orzekania przez sąd administracyjny o nieważności uchwały. W przypadku wystąpienia przesłanek nieważności przewidzianych w art. 91 ust. 1 ustawy sąd posiada kompetencję do wydania merytorycznego rozstrzygnięcia w tym zakresie, tym bardziej, że dopuszczalność stwierdzenia nieważności przez wojewodę działającego jako organ nadzoru wyłącza upływ prekluzyjnego terminu liczonego od dnia doręczenia uchwały. Skoro więc ustawodawca przewidział roczny termin na orzekanie o stwierdzaniu nieważności aktu normatywnego organu gminy, a nie określił wprost terminu dla wojewody jako organu nadzoru na skierowanie skargi do sądu administracyjnego należałoby przyjąć, że jest on także związany tym rocznym terminem. WSA w Poznaniu nie ustosunkował się do treści art. 94 ust. 1 usg, a więc nie rozstrzygnął o wszystkich aspektach formalnych sprawy. Ponadto WSA w Poznaniu orzekał w podobnych sprawach po upływie terminu wskazanego w zaskarżonym postanowieniu np. wyrok z 1.10.2003 r. II SA/Po 1138/03 i II SA/Po 1409/03. Uznawał zatem kompetencję organu nadzoru do kierowania skarg w terminie wynikającym z art. 94 ust. 1 usg.