Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2005 r. sygn. akt II SAB/Wa 204/05 o odrzuceniu skargi H. M. na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosków dotyczących interpretacji ustawy Karta Nauczyciela postanawia 1) oddalić skargę kasacyjną 2) odrzucić wniosek Prezydenta [...] o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego i kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę H. M. na bezczynność Prezydenta [...] wskazując, iż skarga jest niedopuszczalna, jako że w rozpatrywanej sytuacji organ nie był zobowiązany do podjęcia czynności lub wydania decyzji bądź postanowienia podlegającego kontroli sądowoadministracyjnej.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że skarżąca domagała się od organu wyjaśnienia przepisów prawnych. Ponieważ takie wyjaśnienie nie następuje w formie decyzji administracyjnej ani postanowienia, ani nie stanowi ono czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, nie można mówić o bezczynności organu administracji.
Pełnomocnik skarżącej zarzucił postanowieniu Sądu I instancji:
1) naruszenie prawa materialnego tj. art. 1 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 1 pkt 4 i w związku z art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. c ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, ze zm.) oraz art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - poprzez niedokonanie prawidłowej subsumpcji stanu faktycznego pod wymienione przepisy i niedostrzeżenie, iż organ powinien był udostępnić żądane informacje lub odmówić ich udostępnienia decyzją administracyjną w trybie ww. ustawy;
2) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy,
m. in. poprzez niepełną analizę znajdujących się w aktach sprawy dokumentów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.) kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 tego paragrafu, a więc w przypadku, gdy organ zobowiązany był do wydania decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie lub postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty, postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, jak również w przypadku gdy organ był zobowiązany do podjęcia innej czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Analiza wszystkich znajdujących się w aktach sprawy pism przesyłanych przez skarżącą do organu wskazuje, iż przedmiotem jej żądań było wyjaśnienie przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112, ze zm.), w szczególności wyjaśnienie czy zatwierdzenie przez organ prowadzący w arkuszu organizacyjnym szkoły mniejszej liczby etatów dla psychologa i pedagoga mieści się w pojęciu zmian organizacyjnych umożliwiających rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem. Skarżąca poprosiła również o ocenę prawną postępowania dyrektora szkoły, w której była zatrudniona, w związku z ograniczeniem jej etatu. Należy więc stwierdzić, że wniosek skarżącej nie dotyczył udostępnienia informacji publicznej, nie można bowiem za taką uznać dokonanie przez organ wykładni prawa. Ponadto, informacje żądane przez skarżącą dotyczyły jej osobistej sytuacji zawodowej i jako takie nie stanowiły informacji o sprawach publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ nie był więc zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej ani do wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej.
Należy również stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie organ administracji w ogóle nie był zobowiązany do wydania decyzji, postanowienia lub do podjęcia czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a więc wniesienie skargi na jego bezczynność było niedopuszczalne.
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd odrzuca skargę, jeżeli jej wniesienie jest niedopuszczalne. Zgodnie z § 3 tego artykułu sąd odrzuca skargę postanowieniem, które może zapaść na posiedzeniu niejawnym.
Jednocześnie, brak jest podstaw prawnych do przyznania Prezydentowi
[...] kosztów zastępstwa procesowego i kosztów sądowych.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.