Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K.D. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1709/16 o odrzuceniu skargi K.D. na decyzję Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia 11 sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie utraty stopnia oficerskiego i powrotu do stopnia szeregowego postanawia: 1) sprostować sentencję zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w miejsce określenia przedmiotu - "pozbawienia stopnia oficerskiego", wpisać - "utraty stopnia oficerskiego i powrotu do stopnia szeregowego"; 2) uchylić zaskarżone postanowienie.
Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego decyzją z dnia 11 sierpnia 2016 r. nr [...] utrzymał w mocy rozkaz personalny Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia 6 lipca 2016 r. nr [...], którym na podstawie art. 114 oraz art. 122 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego (t.j.: Dz. U z 2014 r., poz. 1106 ze zm.) orzekł o utracie przez [...] K.D. stopnia oficerskiego i powrocie do stopnia szeregowego.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi K.D. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 grudnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 1709/16 odrzucił skargę, uznając ją za niedopuszczalną.
W uzasadnieniu postanowienia podał, że zgodnie z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej w skrócie "P.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W świetle art. 5 pkt 2 P.p.s.a., sądy administracyjne nie są właściwe w sprawach wynikających z podległości służbowej między przełożonymi i podwładnymi. Pod pojęciem spraw, o których mowa w art. 5 pkt 2 P.p.s.a., należy rozumieć sprawy w znaczeniu materialnym, a nie procesowym. Spod kontroli sądowej wyłączona jest zatem wszelka działalność organów administracji publicznej w w/w kategorii spraw. Niedopuszczalna jest nie tylko skarga na decyzje, postanowienia, akty i czynności, ale także na bezczynność organów w sprawach podległości służbowej.
Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, stosunek służbowy funkcjonariusza SKW albo SWW powstaje w drodze mianowania na podstawie dobrowolnego zgłoszenia się do służby. Z art. 9 cyt. ustawy wynika, że Szef SKW i Szef SWW, każdy w zakresie swojego działania, jest właściwy do przyjmowania do służby, mianowania funkcjonariuszy na stanowiska służbowe oraz ich przenoszenia, delegowania, oddelegowania, zwalniania i odwoływania ze stanowisk służbowych, zawieszania i uchylania zawieszenia w czynnościach służbowych, zwalniania ze służby oraz stwierdzania wygaśnięcia stosunku służbowego (ust. 1). W sprawach osobowych funkcjonariuszy innych, niż wymienione w ust. 1, są właściwi przełożeni, upoważnieni przez Szefa SKW albo Szefa SWW (ust. 2). Sprawy osobowe, o których mowa w ust. 1, są załatwiane przez wydanie rozkazu personalnego (ust. 3).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że podległość służbowa jest cechą szczególną, charakterystyczną dla tzw. stosunków służbowych, stanowiących podstawę pełnienia służby w wojsku i innych służbach. Znaczny zakres takiej podległości sprawia, iż w tego rodzaju stosunkach nie ma równorzędności podmiotów. Przełożony zyskuje znaczną dyskrecjonalną władzę kształtowania sytuacji prawnej podwładnego. Przejawem podległości służbowej funkcjonariusza jest pozostawienie jego przełożonym prawa decydowania o powołaniu na określone stanowisko służbowe, czy też pozbawienia stopnia służbowego. Takie sprawy należą do spraw z zakresu wewnętrznej sfery działania tego rodzaju jednostek i służb, o których mowa w art. 5 pkt 2 P.p.s.a. (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 września 2011 r. sygn. akt I OSK 1382/11, LEX nr 1149164).