Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 grudnia 2008 r., sygn. akr IV SA/Po 702/07 odrzucające skargi M. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] nr [...] nr [...] w przedmiocie zasiłków celowych postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 30 grudnia 2008 r., sygn. akt IV SA/Po 702/07 odrzucił skargi M. K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...], nr [...] oraz nr [...] w przedmiocie zasiłków celowych.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że przedmiotowe decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu nr [...],[...] i [...] z [...] czerwca 2007 r. zostały nadane jako jedna przesyłka w placówce pocztowej w dniu 21 czerwca 2007 r. na adres zamieszkania skarżącego wraz z prawidłowym pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu - k. 26 i 27 akt administracyjnych.
W dniu 25 czerwca 2007r. doręczyciel nie zastał adresata, i przesyłkę awizowano. Wobec niepodjęcia przesyłki w terminie została ona ponownie awizowana w dniu 2 lipca 2007r. Niepodjęcie przesyłki po drugim zawiadomieniu spowodowało odesłanie jej w dniu 10 lipca 2007r. do nadawcy - Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu.
Skarżący stawił się w siedzibie organu w dniu 7 września 2007r., gdzie zostały wydane mu decyzje nr [...],[...] i [...] z [...] czerwca 2007r. Skargi na powyższe decyzje złożono w dniu 19 września 2007r. w sekretariacie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu.
Wydając zaskarżone postanowienie Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż zgodnie z art. 44 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) w razie niemożności doręczenia pisma adresatowi osobiście, albo w przypadku jego nieobecności dorosłemu domownikowi, poczta przechowuje pismo przez okres czternastu dni w swojej placówce pocztowej.
Jak wynika z materiału zgromadzonego w aktach administracyjnych, pierwsze zawiadomienie o pozostawieniu przesyłki w placówce pocztowej miało miejsce w dniu 25 czerwca 2007r., a kolejne w dniu 2 lipca 2007r., z zachowaniem wymogów wskazanych w art. 44 § 2 i § 3 k.p.a.
Mając na uwadze fakt, że w terminie 14 dni od pierwszego zawiadomienia o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej, tj. do końca dnia 9 lipca 2007r. skarżący nie podjął go, Sąd pierwszej instancji uznał, że zgodnie z art. 44 § 4 k.p.a. pismo zostało skutecznie doręczone z upływem 9 lipca 2007r. Oznacza to, że 30 dniowy termin do wniesienia skarg obliczony zgodnie z art. 53 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej p.p.s.a.), o którym pouczono skarżącego w uzasadnieniach zaskarżonych decyzji, upłynął wraz z dniem 8 sierpnia 2007r.
Sąd pierwszej instancji uznał więc doręczenie za skuteczne biorąc pod uwagę, że dokonane zostało przez podmiot profesjonalnie zajmujący się usługami pocztowymi, a ponadto skarżący nie przytoczył żadnych okoliczności mogących świadczyć o nieskuteczności doręczenia zastępczego. W tym stanie rzeczy odebranie przez skarżącego decyzji w siedzibie organu w dniu 7 września 2007r zdaniem Sądu nie mogło zostać uznane za podstawę do obliczania terminu do wniesienia skargi.