Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, , , po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku adw. Z. J. pełnomocnika skarżących W. T., M. N. i W. K. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 19 stycznia 2011 r. w sprawie ze skargi kasacyjnej W. T., M. N. i W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1634/09 w sprawie ze skarg W. T., M. N. i W. K. , J. K. i B. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Płocku z dnia [...] 2008 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa postanawia: oddalić wniosek.
Wyrokiem z dnia 19 stycznia 2011 r., sygn. akt I OSK 409/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną W. T., M. N., W. K.
Pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. pełnomocnik skarżących - adwokat Z. J.wniosła o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 19 stycznia 2011 r. oraz o uzupełnienie protokołu rozprawy z dnia 19 stycznia 2011 r.
Pełnomocnik skarżących wskazała, iż na rozprawie w dniu 19 stycznia 2011 r. składała wniosek o przyznanie wynagrodzenia z urzędu, wobec nie opłacenia kosztów pomocy prawnej przez swoich mocodawców ani w całości, ani w części. Podała, iż prawdopodobnie został zaprotokołowany jedynie wniosek o przyznanie wynagrodzenia, bez oświadczenia. Z uwagi na to, iż Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekł o kosztach postępowania, zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie wynagrodzenia, składając zresztą dodatkowo oświadczenie o nieuiszczeniu kosztów przez mocodawców. Postanowieniem z dnia 28 marca 2011 r. Sąd pierwszej instancji odmówił przyznania kosztów, motywując to niezaprotokołowaniem oświadczenia o braku uiszczenia wynagrodzenia przez skarżących. O braku oświadczenia w protokole, pełnomocnik skarżących dowiedziała się w momencie otrzymania postanowienia Sądu pierwszej instancji, tj. w dniu 1 kwietnia 2011 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej "p.p.s.a." strona, która bez swojej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, może złożyć wniosek o przywrócenie terminu (art. 86 § 1). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności wnosi się do sądu, w którym czynność ta miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1). Należy w nim uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2).
Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzupełnienie protokołu rozprawy powinien zatem powoływać się na okoliczności wskazujące na brak winy pełnomocnika skarżących w uchybieniu terminu, które zapewniają uprawdopodobnienie zasadności tego wniosku.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżących nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu, gdyż okoliczności podane we wniosku o przywrócenie terminu nie dają podstaw do przyjęcia, że uchybienie było niezawinione.
Kryterium braku winy jako przesłanki zasadności wniosku o przywrócenie terminu wiąże się z obowiązkiem zachowania staranności przy dokonywaniu czynności.
Powszechnie przyjmuje się - jako kryterium przy ocenie istnienia winy lub jej braku w uchybieniu terminu procesowego - obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony/pełnomocnika strony dbających należycie o swoje interesy.
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia z 14 stycznia 1972 r., II CRN 448/71, OSPiKA 1972, z. 7-8, poz. 144).
Przy ocenie winy strony lub jej braku w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły dokonanie tej czynności w terminie, lecz także okoliczności świadczące o podjęciu lub nie podjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1998 r., II CKN 8/98, LEX nr 50679).