Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Tamara Dziełakowska po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Miasta [...] od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2018 r. sygn. akt I SA/Wa 1228/18 o odrzuceniu skargi Miasta [...] na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] maja 2018 r. znak [...] w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji postanawia uchylić zaskarżone postanowienie w całości.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 3 października 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę Miasta [...] na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] maja 2018 r. w przedmiocie wyjaśnienia wątpliwości co do treści decyzji oraz zwrócił skarżącemu uiszczony wpis.
Jak wskazał Sąd pierwszej instancji, postanowieniem z dnia [...] maja 2018 r. Minister Finansów, rozpatrując wniosek Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prezydenta [...], dokonał wyjaśnienia treści sentencji wydanej przez siebie decyzji z dnia [...] kwietnia 2018 r. w zakresie oznaczenia nieruchomości. Skargę na powyższe postanowienie złożyło Miasto, wnosząc o jego uchylenie w całości. Wskazując na pojawiające się na tle art. 52 § 3 P.p.s.a. rozbieżności w orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych, Sąd pierwszej przychylił się do poglądu zgodnie z którym, w sytuacji, w której w art. 52 § 3 p.p.s.a. wskazano wprost, że możliwe jest wniesienie skargi na decyzję, od której przysługuje wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, to przepis ten winien być wykładany ściśle i nie można przepisów odnoszących się do decyzji stosować do postanowień. Z tych też przyczyn, Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. odrzucił skargę, a o zwrocie wpisu postanowił zgodnie z art. 232 § 1 pkt 1 tej ustawy.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniosło Miasto [...], zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:
1. art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe ustalenie, iż w sprawie nie zostały wyczerpane środki zaskarżenia,
2. art. 52 § 3 P.p.s.a. poprzez niewłaściwe ustalenie, iż w sprawie będącej przedmiotem rozstrzygnięcia wskazany przepis nie znajduje zastosowania,
3. art. 112 K.p.a. poprzez wydanie orzeczenia, którego konsekwencją jest naruszenie wskazanego przepisu wprost, tzw. błędne pouczenie co do prawa odwołania lub skargi do sądu administracyjnego szkodzi stronie, która stosowała się do tego pouczenia.
Wskazując na powyższe, strona skarżąca wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisu prawnego, którego stosowanie wywołało rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych, tj. przepisu art. 52 § 3 P.p.s.a. poprzez wskazanie, czy przepis ten ma per analogiam zastosowanie również do postanowień, a także o zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Odpowiedź na skargę kasacyjną złożył Minister Finansów, wnosząc o jej oddalenie w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna jest zasadna.
Zgodnie z art. 127 § 3 K.p.a.: "Od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze nie służy odwołanie, jednakże strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy; do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji". Z kolei zaś w świetle art. 144 K.p.a. w sprawach nieuregulowanych w rozdziale 11 "Zażalenia" do zażaleń mają odpowiednie zastosowanie przepisy dotyczące odwołań. Oznacza to zatem, że do postanowień wydanych przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze, od których przysługuje zażalenie, ma zastosowanie instytucja wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Z kolei stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017, poz. 935): "Skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka". "Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie" (§ 2). "Jeżeli stronie przysługuje prawo do zwrócenia się do organu, który wydał decyzję z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, strona może wnieść skargę na tę decyzję bez skorzystania z tego prawa" (§ 3).