Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. A. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Bd 700/04 odrzucającego skargę J. A. na pismo Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Bydgoszczy z dnia [...] w przedmiocie ustalenia stopnia niepełnosprawności postanawia oddalić skargę kasacyjną
Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. akt II SA/Bd 700/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę J. A. na pismo Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Bydgoszczy z dnia [...], w przedmiocie ustalenia stopnia niepełnosprawności, uznając ją za niedopuszczalną. W uzasadnieniu podano, iż pismo Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Bydgoszczy nie może być przedmiotem skargi. Sąd wskazał, iż zgodnie z art. 3 § 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sądy administracyjne sprawują kontrole działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Przedmiotowa kontrola natomiast, jak podniesiono, obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1. decyzje administracyjne, 2. postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, 3. postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, 4. inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, 5. akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, akty organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, 6. akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, 7. akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, 8. bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę. Sąd uznał natomiast pismo w niniejszej sprawie za odpowiedź skierowaną do WSA w Bydgoszczy na wezwania dotyczące spraw II SO/BD 288/04, II SO/Bd 282/04 oraz II SO/Bd 261/04, zawierającą informacje o dotychczasowym przebiegu postępowania administracyjnego oraz zajętym przez organ stanowisku w niniejszych sprawach i stwierdził, iż jako takie nie może być uznane za decyzję administracyjną. Dodał, iż przepisy szczególne również nie przewidują możliwości wniesienia skargi na tego rodzaju pismo.
Wniesiono skargę kasacyjną na to postanowienie, zarzucając mu naruszenie art. 7, 8, 9 kpa tj. naruszenie zasady legalizmu, pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa, obowiązku udzielania informacji stronom o okolicznościach faktycznych i prawnych oraz art. 107 kpa, co jak podaje skarżący miało istotny wpływ na wynik sprawy wskutek uznania , iż pismo z dnia 01.07.2004 r. wydane w sprawie nr 1724/01 przez Wojewódzki Zespół Orzekania ds. Niepełnosprawnych w Bydgoszczy nie spełnia kryteriów do uznania go za decyzję administracyjną. Ponadto skarżący wskazał na naruszenie przepisów postępowania art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a, które miało wpływ na wynik sprawy wskutek odrzucenia skargi. Podniesiono, iż w/w pismo pomimo niespełniania wszystkich elementów dyspozycji art. 107 § 1-3 kpa jest decyzją administracyjną. W powyższym stwierdzeniu powołano się na treść wyroku NSA z dnia 21.02.1994 r. wydanym w sprawie o sygn. akt I SAB 54/93 opublikowanym w OSP 1995/11/222, stanowiącego o tym, iż o istocie aktu prawnego powinna przesadzać jego treść a nie forma. Zgodnie z tym orzeczeniem pismo, niemające formy decyzji, jest decyzją administracyjną, jeżeli pochodzi od organu administracji, skierowane jest na zewnątrz i w sposób władczy rozstrzyga o prawach osób fizycznych bądź prawnych w sprawie indywidualnej, choćby dla takiego rozstrzygnięcia brak było podstawy prawnej. Zdaniem skarżącego wobec treści powyższego wyroku należy uznać, iż przedmiotowe pismo należy uznać za decyzję administracyjną. Jak podniesiono, za takim stanowiskiem przemawia również to, że w wydanych w toku prowadzenia niniejszego postępowania sądowego postanowieniach incydentalnych dotyczących udzielenia skarżącemu prawa pomocy zarówno przez WSA w Bydgoszczy jak i NSA (sygn. akt II OZ 398/05) przedmiot sprawy był określany jako skarga na decyzję Wojewódzkiego Zespołu ds Orzekania o Niepełnosprawności w Bydgoszczy z dnia 19.05.2004 r. o umorzeniu postępowania w sprawie rozstrzygnięcia o stopniu niepełnosprawności. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi, który wydał zaskarżone orzeczenie oraz zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.