Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Rausz po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej K. Ś., A. Ś. i J. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2007 r., sygn. akt II SAB/Wa 4/07 o odrzuceniu skargi K. Ś., A. Ś. i J. Ś. na bezczynność Prezydenta [...] w przedmiocie wykonania prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla [...] dotyczącego zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego postanawia: oddalić skargę kasacyjną
Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, skarżący K. Ś., A. Ś. i J. Ś. przedmiotem skargi uczynili bezczynność Prezydenta [...] w zakresie złożenia oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Kwestie zarówno oferty jak i zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego regulowane są przepisami Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego ( Dz. U. Nr 31, poz. 266 z późń. zm.). Zdaniem Sądu, podkreślić należy, iż są to czynności o charakterze cywilnoprawnym, ze swej natury wykluczające właściwość sądów administracyjnych (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2004 r. sygn. akt OSK 547/04).
Postępowanie prowadzone na skutek wniesienia pisma K. Ś. oraz J. Ś. z dnia 21 listopada 2005 r. skierowanego do Burmistrza [...] zawierającego wniosek o przydzielenie lokalu socjalnego L. S., A. S., C. S., B. S., B. S. oraz B. S. nie ma cech samodzielnego postępowania administracyjnego i rozpoznanie go nie prowadzi do wydania aktu lub czynności, które podlegają kontroli sądowoadministracyjnej. W związku z tym, że organ nie był w tym przypadku zobligowany do wydania aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 1 - 4 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę należało uznać za niedopuszczalną.
Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2007 r. złożyli K. Ś., A. Ś. i J. Ś., wnosząc o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Pełnomocnik skarżących zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:
1. naruszenie przepisów prawa procesowego oraz materialnego, w tym w szczególności art. 3 i 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez błędną ich wykładnię i zastosowanie,
2. błędne przyjęcie przez Sąd, że kwestia przydzielenia i zawarcia umowy lokalu socjalnego, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie kodeksu cywilnego przez Prezydenta [...] mają charakter czynności prawnych i nie podlegają kognicji sądów administracyjnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm. ) dalej p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszeniu prawa materialnego przez błędna wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie; 2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 p.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod uwagę nieważność postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżącego - uchybił Sąd, uzasadnienia ich naruszenia (art. 176 p.p.s.a.) a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Kasacja nie odpowiadająca tym wymogom pozbawiona konstytuujących ją elementów treściowych uniemożliwia sądowi ocenę jej zasadności. Ze względu na to, że skarga kasacyjna jest bardzo sformalizowanym środkiem prawnym jest obwarowana przymusem adwokacko - radcowskim (art. 175 § 1 -3 p.p.s.a.). Opiera się on na założeniu, że powierzenie tej czynności wykwalifikowanym prawnikom zapewni skardze odpowiedni poziom merytoryczny i formalny .