Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej S. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2007 r., sygn. akt I SA/Wa 1975/06 o umorzeniu postępowania sądowego i zwrocie na rzecz skarżącego połowy uiszczonego wpisu w sprawie ze skargi Zarządu Powiatu w [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie powierzenia stanowiska dyrektora szkoły postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 stycznia 2007 r. umorzył postępowanie wszczęte skargą Zarządu Powiatu w [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego z dnia [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie powierzenia S. L. stanowiska dyrektora szkoły, oraz nakazał zwrócić skarżącemu połowę uiszczonego wpisu od skargi. W uzasadnieniu wskazał, że pismem z dnia 17 stycznia 2007 r. Zarząd Powiatu w [...] cofnął wniesioną skargę. Zgodnie z art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), skarżący może rozporządzać skargą, co oznacza, że może on zrezygnować z kontynuowania postępowania sądowego. Cofnięcie skargi wiąże sąd, chyba że zmierzałoby to do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętej wadą nieważności. W niniejszej sprawie Sąd uznał cofnięcie skargi za dopuszczalne i stosownie do art. 161 § 1 pkt 1 ustawy P.p.s.a. - umorzył postępowanie.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia złożył S. L., reprezentowany przez radcę prawnego, wnosząc o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych. Skarżący wskazał, że rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Mazowieckiego wydane zostało z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto, umarzając postępowanie Sąd nie wziął pod uwagę zasad współżycia społecznego oraz słusznego interesu S. L. i młodzieży szkolnej. Autor skargi kasacyjnej podkreślił, że cofnięcie skargi spowodowane było wyłącznie zmianami personalnymi w Zarządzie Powiatu w [...], co nie powinno decydować o przestrzeganiu przepisów.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna podlega odrzuceniu, jako niespełniająca wymogów formalnych, określonych w art. 176 ustawy P.p.s.a. Przepis ten stanowi, że w skardze kasacyjnej należy m.in. przytoczyć podstawy kasacyjne i ich uzasadnienie. Podstawą skargi kasacyjnej może być naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, a także naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 ustawy P.p.s.a.). W obu przypadkach należy wskazać konkretny przepis, którego naruszenie zarzuca się sądowi I instancji. Podstawy kasacyjne stanowią tzw. element konstrukcyjny skargi kasacyjnej, który nie podlega uzupełnieniu na wezwanie sądu. Stosownie do art. 183 § 1 ustawy P.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Ponieważ w niniejszym przypadku przesłanki nieważności nie wystąpiły, brak podstaw kasacyjnych uniemożliwił Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu skontrolowanie zaskarżonego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. NSA nie jest uprawniony do zastępowania stron i jakiegokolwiek korygowania za nie czy uzupełniania zarzutów kasacyjnych. Nie może też domniemywać intencji autora skargi kasacyjnej i z uzasadnienia omawianego środka zaskarżenia samodzielnie wywodzić podstaw kasacyjnych.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w związku z art. 178 ustawy P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.