Skarga kasacyjna na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 23 września 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Pawła Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 maja 2005 r., sygn. akt III SA/Gd 28/05 o odrzuceniu skargi Pawła Ś. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 stycznia 2001 r., (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych postanawia oddalić skargę kasacyjną.

Uzasadnienie strona 1/2

Postanowieniem z dnia 10 maja 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę Pawła Ś. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 stycznia 2001 r., (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rentowych.

Jak wskazał Sąd w uzasadnieniu orzeczenia, zaskarżona decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie należy do katalogu spraw wymienionych w art. 3 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Żaden przepis szczególny /art. 3 par. 3 ww. ustawy/ nie przewiduje kontroli sądu administracyjnego tego rodzaju decyzji.

Zgodnie z art. 83 ust. 2 z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ od decyzji Zakładu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu Postępowania Cywilnego.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że sąd administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi skarżącego. Dlatego też stosownie do art. 58 par. 1 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odrzucił skargę.

Pismem z dnia 17 czerwca 2005 r. Paweł Ś. złożył na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę kasacyjną, w której wniósł o jego uchylenie w całości ewentualnie o uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Pełnomocnik skarżącego zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu:

- naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, w szczególności art. 3 par. 1 w zw. z par. 2 pkt 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez przyjęcie, iż decyzja ZUS Oddział w G. z dnia 23 stycznia 2001 r. nie należy do katalogu spraw podlegających kontroli przez Wojewódzki Sąd Administracyjny:

- naruszenie prawa materialnego przez uznanie, iż na mocy art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych od zaskarżonej decyzji ZUS przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kpc, nie uwzględniając faktu, iż przepis ten ma zastosowanie do decyzji nieprawomocnych

- naruszenie prawa materialnego przez przyjęcia, iż zaskarżona decyzja ZUS nie należy do właściwości sądu administracyjnego i na mocy art. 58 par. 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga podlega odrzuceniu

- naruszenie art. 58 par. 4 ww. ustawy poprzez odrzucenie skargi z powodu uznania się przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku niewłaściwym do jej rozpoznania, mimo że już wcześniej w tej samej sprawie sąd powszechny uznał się za niewłaściwy.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, iż wobec tego, że decyzja z dnia 23 stycznia 2001 r. stała się prawomocna, skarżący w dniu 11 lutego 2004 r. skierował do Sądu Okręgowego w G. Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w G. wniosek o stwierdzenie jej nieważności, z uwagi na dotknięcie jej jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. W dniu 17 maja Sąd Okręgowy w G. postanowił akta sprawy zwrócić do ZUS Oddział w G. w celu potraktowania pisma z dnia 11 lutego 2004 r. i nadania mu biegu jako wnioskowi o stwierdzenie nieważności decyzji, a nie jako odwołania od decyzji. Sąd Okręgowy tym samym uznał, że nie jest właściwy do rozpoznania sprawy i ustnie poinformował skarżącego, iż sprawa należy do właściwości wojewódzkiego sądu administracyjnego. Następnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. uznał, że tego typu decyzja nie podlega rozpatrzeniu pod względem stwierdzenia jej nieważności.

Strona 1/2