Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej B. K. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 marca 2012 r., sygn. akt VII SAB/Wa 21/12 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi B. K. na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 5 marca 2012 r. (sygn. akt VII SAB/Wa 21/12) odrzucił złożoną przez B. K. skargę na bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:
B. K. w złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skardze z dnia 9 stycznia 2012 r., na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), zw. dalej "P.p.s.a.", zaskarżył bezczynność Przewodniczącego Krajowej Rady Sądownictwa w sprawie nie nadania biegu jego skardze z dnia [...] listopada 2011 r. "o zorganizowanej grupie sędziów szczecińskich o znamionach czynów zabronionych z udziałem prokuratorów, która powinna być rozpoznana jako sprawa indywidualna, także pod kątem uchylenia im immunitetów i zbadana w ramach kompetencji z ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. Nr 126, poz. 714)". Skarżący wskazał, że Krajowa Rada Sądownictwa nie rozpoznała ww. wniosku w trybie art. 28-45 ww. ustawy i wniósł o jego rozpoznanie.
W odpowiedzi na skargę Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, wnosząc o jej odrzucenie, wskazał, że Krajowa Rada Sądownictwa nie jest "organem administracji", zaś w postępowaniu przed nią nie stosuje się Kodeksu postępowania administracyjnego. Rada jest konstytucyjnym organem państwa, a jej zadania, struktura i uprawnienia wynikają wprost z art. 186 i 187 Konstytucji RP. Krajowa Rada Sądownictwa działa na podstawie wskazanej wyżej ustawy i wydanego na jej podstawie art. 22 ust. 1 Regulaminu szczegółowego trybu działania Krajowej Rady Sądownictwa. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa przewiduje podejmowanie przez Radę uchwał w sprawach indywidualnych, nad którymi kontrolę judykacyjną sprawuje Sąd Najwyższy. Ponadto wskazano, że skarżący nie zalicza się do osób, których praw lub obowiązków może dotyczyć uchwała Rady, a tym samym nie jest osobą, której pismo (żądanie) mogłoby wszcząć wstępowanie w sprawie indywidualnej. Nie jest zatem uczestnikiem postępowania, a jego pismo nie wymagało wydania żadnego z aktów, wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a., a tylko w takich przypadkach ustawa dopuszcza skargę na bezczynność organów.
Odrzucając skargę - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. -Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, ją za niedopuszczalną.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wywodził, że kompetencje Przewodniczącego Rady jako członka Prezydium Rady i organu Rady ograniczają się wyłącznie do funkcji reprezentacyjnych i organizacyjnych, ponieważ jako członek Prezydium Rady kieruje pracami Rady oraz zapewnia właściwe funkcjonowanie Rady między posiedzeniami plenarnymi, a w szczególności przygotowuje projekty porządku posiedzeń plenarnych Rady. Natomiast tylko w nagłych przypadkach, wymagających podjęcia działań między posiedzeniami plenarnymi Rady, Prezydium Rady może w jej imieniu podejmować czynności należące do kompetencji Rady, z wyjątkiem załatwiania spraw indywidualnych.