Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ol 108/09 odrzucające skargę E. B. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia (...) marca 2008 r. nr (...) w przedmiocie sprzedaży nieruchomości położonej na terenie Gminy P., stanowiącej własność Gminy P. postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie
Postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2009 r., sygn. akt II SA/Ol 108/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę E. B. na uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia (...) marca 2008 r. nr (...)w przedmiocie sprzedaży nieruchomości położonej na terenie Gminy P., stanowiącej własność Gminy P..
W uzasadnieniu wskazał, iż pismem z dnia 24 grudnia 2008r. E. B. wezwała Radę Miejską w P. do usunięcia naruszenia prawa poprzez unieważnienie Uchwały Nr (...) Rady Miejskiej w P. z dnia (...) marca 2008r. w sprawie sprzedaży nieruchomości położonej na terenie gminy P., stanowiącej własność gminy P..
W odpowiedzi, pismem z dnia 30 grudnia 2008r., które E. B. otrzymała 3 stycznia 2009r., Rada Miejska w P. poinformowała o braku podstaw prawnych do unieważnienia wskazanej przez E. B. uchwały.
Następnie pismem z dnia 7 stycznia 2009r. E. B. wniosła ponownie o uchylenie Uchwały nr (...) z dnia (...) marca 2008r., która według niej narusza jej interes prawny.
Pismem z dnia 27 stycznia 2009r. Przewodniczący Rady Miejskiej w P. poinformował E. B., że na sesji Rady Miejskiej w P., która odbyła się w dniu 22 stycznia 2009r. nie podjęto satysfakcjonującej E. B. uchwały (pismo skarżąca otrzymała 30 stycznia 2009r.).
Następnie pismem z dnia 24 lutego 2009r. E. B. wywiodła skargę, którą wniosła o stwierdzenie nieważności Uchwały Nr (...)Rady Miejskiej w P. z dnia (...) marca 2008r. w sprawie sprzedaży nieruchomości położonej na terenie gminy P.. Skarżąca podniosła, że sprzedaż drogi w celu poszerzenia sąsiedniej nieruchomości jest niezgodna z celem jakiemu ta działka ma służyć (jako drogi, z której korzystają użytkownicy przyległych działek). Wskazała również, że kupując działkę kierowała się tym, że będzie do niej nieograniczony dostęp drogą, tymczasem sprzedaż nieruchomości objętej uchwałą jej to uniemożliwi.
W odpowiedzi na skargę Rada Miejska w P. wniosła o jej oddalenie. Według Rady zbycie nieruchomości, której dotyczy przedmiotowa uchwała spowodowało zmiany komunikacyjne poprzez zamknięcie bezpośredniego wyjazdu z drogi wewnętrznej na drogę krajowa nr 63, jednak nie spowoduje to utrudnień w ruchu. Pas drogowy drogi wewnętrznej na działce nr 50/2 ma szerokość około 10m, co pozwala na swobodną komunikację gminną. Natomiast od nieruchomości będącej własnością skarżącej do drogi krajowej odległość wynosi około 300m a nie 800m, jak utrzymuje skarżąca.
Następnie pismem procesowym z dnia 20 kwietnia 2009r. skarżąca podniosła m.in., że zaskarżoną uchwałą z dnia (...) marca 2008r. Rada Miejska wyraziła zgodę na sprzedaż części działki nr 50 o powierzchni około 310 m kw. W ten sposób po podziale działki nr 50 - powstały działki o nr 50/1 i 50/2. Według skarżącej sprzedana działka nr 50/1 odcina jej i właścicielom innych działek położonych przy działce nr 50 możliwość dojazdu do drogi krajowej z P. do O.
Wydając zaskarżone postanowienie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uznał, iż wezwanie do usunięcia naruszenia prawa nie może więc zostać potraktowane jako czynność wielokrotna, ponieważ raz złożone wywołuje określone skutki prawne.