Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J. G. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Po 111/11 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie dodatku do uposażenia postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. J. G. złożył skargę na decyzję Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Prezesa Wojskowego Sądu Garnizonowego w Poznaniu z dnia [...] listopada 2010 r. o odmowie przyznania J. G., jako sędziemu sądu wojskowego w stanie spoczynku, od dnia 1 października 2010 r. dodatku za wysługę w wysokości 12% z tytułu łącznego okresu zatrudnienia.
Zdaniem skarżącego z treści art. 101 §1 i §3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98 poz. 1070 ze zm.) nie wynika aby sędziemu sądu wojskowego w stanie spoczynku nie przysługiwał, jako składnik uposażenia, dodatek za długoletnią pracę, o którym mowa w art. 91 §7 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych. Ponieważ skarżący pomimo przeniesienia w stan spoczynku nadal pozostaje w służbie wojskowej a dodatkowo w dalszym ciągu pełni zawodową służbę wojskową, to jego zdaniem przysługuje mu dodatek za długoletnią pracę, który co roku powinien być zwiększany do osiągnięcia 20% wynagrodzenia zasadniczego.
Odpowiadając na skargę Prezes Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu wniósł o jej oddalenie podnosząc, że z treści art. 100 §3 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych jednoznacznie wynika, że zasady wzrostu uposażenia sędziów w stanie spoczynku są takie same bez względu na przyczynę, która spowodowała przeniesienie w stan spoczynku i podwyższaniu ulega jedynie wynagrodzenie zasadnicze, a nie dodatek za wysługę lat. Prezes wyraził również wątpliwości co do obowiązywania stosownych regulacji prawnych dotyczących zwolnienia ze służby wojskowej sędziego sądu wojskowego przeniesionego w stan spoczynku jednakże podkreślił, że wobec faktu niepozostawania przez J. G. w czynnej służbie sędziowskiej nie mają wobec niego zastosowania przepisy dotyczące zwiększania wysokości wynagrodzenia z tytułu rosnącej wysługi lat.
Wojewódzki Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu skargi J. G. na decyzję Prezesa Wojskowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...], odrzucił skargę jako niedopuszczalną.
Sąd stwierdził, że w art. 70 §1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o ustroju sądów wojskowych ustawodawca wskazał, iż w stosunku do sądów wojskowych, sędziów wojskowych oraz ławników stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustrojów sądów powszechnych. Sąd wskazał, że m.in. wobec sędziego sądu wojskowego stosuje się odpowiednio art. 89 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, który w paragrafie 2 stanowi, że w sprawach roszczenia ze stosunku służbowego sędziemu przysługuje droga sądowa.
Sąd stwierdził, że przez drogę sądową o której stanowi art. 89 §2 ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych należy rozumieć drogę przed sądem powszechnym. Zgodnie z tym stanowiskiem, jeśli żaden przepis szczególny nie stanowi inaczej to sąd powszechny jest sądem właściwym do rozpoznania sprawy dotyczącej roszczeń sędziego wynikających z jego stosunku służbowego. Sąd uznał, że skoro skarga J. G. dotyczy jego roszczeń o podniesienie uposażenia o dodatek za długoletnią pracę, a więc roszczeń związanych ze stosunkiem służbowym w jakim pozostaje z prezesem właściwego sądu, to zastosowanie znajdzie przepis art. 89 §2 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych.