Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. C., Z. C., B. C. i J. C. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 3 kwietnia 2006 r. sygn. akt II SA/Gl 148/06 odrzucającego skargę A. C., Z. C., B. C. i J. C. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, orzeczenia w sprawie przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa postanawia oddalić skargę kasacyjną.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 3 kwietnia 2006 r. odrzucił skargę A. C., Z. C., B. C. i J. C. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, orzeczenia w sprawie przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa.
W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że zaskarżona decyzja została doręczona stronom w dniu 23 grudnia 2005 r., zatem termin do wniesienia skargi upływał w dniu 23 stycznia 2006 r. Skarga została wprawdzie złożona w dniu 23 stycznia 2006 r., jednakże bezpośrednio do Sądu, który przesłał ją do Wojewody Śląskiego w celu nadania jej dalszego biegu, stosownie do art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a. Sąd wskazał bowiem, że wpływ skargi bezpośrednio do sądu skutkuje koniecznością przekazania jej organowi, zaś za datę jej złożenia uważa się dzień doręczenia tej skargi organowi. Skarga wpłynęła do Wojewody Śląskiego w dniu 1 lutego 2006 r., a więc, zdaniem Sądu pierwszej instancji, z uchybieniem terminu ustawowo określonego w art. 53 § 1 P.p.s.a., co powoduje jej niedopuszczalność.
Jednocześnie, Sąd stwierdził, że pełnomocnik skarżących wnosząc skargę nie uiścił wpisu od tej skargi, co stosownie do art. 221 P.p.s.a skutkuje pozostawieniem pisma bez rozpoznania albo odrzuceniem bez wezwania o uiszczenie opłaty.
W konsekwencji, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 2 i art. 221 P.p.s.a. odrzucił skargę.
Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł pełnomocnik stron i zaskarżając w całości postanowienie zarzucił naruszenie art. 53 § 1 kpa w związku z art. 54 § 1 kpa przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie poprzez przyjęcie, iż wniesienie skargi zgodnie z pouczeniem zawartym w skarżonej decyzji w sposób w niej określony może naruszać w/w przepisy oraz naruszenie przepisu 221 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi poprzez przyjęcie jego niestosowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje.
W myśl art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach: 1) naruszenia prawa materialnego przez błędną wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie, 2) naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Naczelny Sąd Administracyjny jest związany podstawami skargi kasacyjnej, bowiem według art. 183 § 1 P.p.s.a. rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc jedynie pod rozwagę z urzędu nieważność postępowania. Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego podstawami skargi kasacyjnej wymaga prawidłowego ich określenia w samej skardze. Oznacza to konieczność powołania konkretnych przepisów prawa, którym zdaniem skarżących uchybił Sąd pierwszej instancji, uzasadnienia ich naruszenia, a w razie zgłoszenia zarzutu naruszenia prawa procesowego - wskazania dodatkowo, że wytknięte naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ze względu na to, że skarga kasacyjna jest bardzo sformalizowanym środkiem prawnym, jest obwarowana przymusem adwokacko-radcowskim (art. 175 § 1-3 P.p.s.a.). Opiera się on na założeniu, że powierzenie tej czynności wykwalifikowanym prawnikom zapewni skardze odpowiedni poziom merytoryczny i formalny.