Skarga kasacyjna na uchwałę Sejmiku Województwa Dolnośląskiego w przedmiocie rozpatrzenia skargi S. G. na działalność Dolnośląskiego Zarządu Dróg Wojewódzkich we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 2/2

Art. 3 § 3 Ppsa istotnie rozciąga kognicję sądów administracyjnych poza sprawy taksatywnie wyliczone w jego § 2, przewidując sądową kontrolę także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych ją przewidują i stosowanie środków określonych w tych przepisach szczególnych. Musi zatem istnieć wyraźny przepis szczególny poddający konkretne sprawy kontroli sądów administracyjnych i można wskazać takie przepisy, np orzeczenia w sprawach dotyczących służb mundurowych, akty nadzoru nad działalnością samorządów zawodowych uchwały w sprawach referendów. Natomiast art. 82 c ust. 1 ustawy o samorządzie województwa (i jego odpowiedniki z ustaw o samorządzie powiatowym i gminnym) nie jest przepisem szczególnym o jakim mowa w art. 3 § 3 Ppsa, tj. takim, który poddawałby kontroli sądów administracyjnych sprawy inne, aniżeli wymienione w art. 3 § 2 Ppsa.

Art. 82 ust. 1 ustawy o samorządzie zawiera zasadę, iż to wojewoda jest właściwy do stwierdzenia nieważności uchwały organu samorządu województwa, zakreślając termin na wydanie rozstrzygnięcia, natomiast art. 82 c ust. 1 statuuje odstępstwo od tej zasady, ale tylko rozumiane jako to, że po upływie terminu kompetencja wojewody przechodzi na sąd administracyjny. Nie oznacza to jednak, że kognicja sądu ulega rozszerzeniu w innym zakresie. Wojewoda, na mocy art. 82 ust. 1 może stwierdzić nieważność każdej uchwały organu samorządu województwa, jednak sąd, po upływie terminu wskazanego w tym przepisie i na skutek skargi wojewody może ocenić tylko tę uchwałę, która mieści się w art. 3 § 2 Ppsa, tj. taką, na którą służy skarga. Wyłom z art. 82 c ust. 1 istnieje bowiem w sferze tylko terminu, w którym wojewoda może we własnym zakresie stwierdzić nieważność uchwały.

Kontroli sądowoadministracyjnej nie podlegały sprawy skarg i wniosków, o których mowa w Dziale VIII kpa i reforma sądów administracyjnych w tym zakresie nic nie zmieniła. W postępowaniu uregulowanym przepisami tego działu kpa nie rozstrzyga się żadnej sprawy administracyjnej, jedynie informuje o sposobie załatwienia tej skargi. Uchwała organu samorządu niczym nie różni się od informacji organu administracji rządowej lub samorządowej, a przez to tylko, że załatwia skargę w takiej formie nie staje się uchwałą, o jakiej mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 Ppsa w zw. z art. 82 c ust. 1 ustawy o samorządzie. Jak wskazano wyżej, przepis ten rozciąga kognicję sądu administracyjnego tylko z uwagi na upływ czasu wskazanego w art. 82 ust. 1, a nie na przedmiot uchwały. Podkreślić też należy, że przeciwne podejście stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji procesowej wojewodę, w stosunku do innych podmiotów.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 Ppsa.

Strona 2/2