Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrz Miasta Mrągowo o uzupełnienie w zakresie zwrotu kosztów postępowania postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I OW 132/12, w sprawie z wniosku Burmistrza Miasta Mrągowo o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta Mrągowo a Prezydentem Miasta Białegostoku w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku P. K. oraz wniosku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Białymstoku o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym postanawia: oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 19 października 2012 r., sygn. akt I OW 132/12 Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął spór o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta Mrągowo a Prezydentem Miasta Białegostoku i wskazał Prezydenta Miasta Białegostoku jako organ właściwy do rozpoznania sprawy w przedmiocie rozpoznania wniosku P. K. oraz wniosku Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Białymstoku o objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym.
Burmistrz Miasta Mrągowo, na podstawie art. 157 § 1 i2 w zw. z art. 200, art. 166, art. 224 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wystąpił o uzupełnienie postanowienia w zakresie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego jest wnioskiem wszczynającym postępowanie w rozumieniu art. 63 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zwana dalej "p.p.s.a."). Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze (art. 64 § 3 p.p.s.a.), a do rozpoznania wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu przed wojewódzkim sądem administracyjnym (art. 15 § 2 p.p.s.a.).
W postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązuje zasada, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej (art. 199 p.p.s.a.). Wyjątki od tej zasady zostały określone w art. 200, 201, 203 i 204 p.p.s.a. i tylko w tych przypadkach sąd może orzekać o zwrocie kosztów postępowania między stronami (art. 209 p.p.s.a.). Żaden ze wskazanych przepisów nie może być stosowany w sprawie z wniosku organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, a w szczególności nie może być odpowiednio stosowany art. 200 p.p.s.a. Przepis ten wyraźnie odnosi się do zwrotu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. O dochodzeniu praw w ogóle nie można mówić w sprawie z wniosku organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, ponieważ w takiej sprawie chodzi o rozstrzygnięcie zagadnienia procesowego co do właściwości organu i to najczęściej w sytuacji, gdy każdy z organów pozostających w sporze prezentuje inne stanowisko w kwestii właściwości organu. Organ występujący z wnioskiem w takiej sytuacji nie dochodzi swych praw, ale zwraca się do sądu administracyjnego o wyznaczenie organu właściwego do rozpoznania sprawy. Wyjątek co do zwrotu kosztów postępowania określony w art. 200 p.p.s.a. podyktowany jest tym, że skarga jest środkiem kontroli działalności administracji publicznej i wobec tego w razie uwzględnienia skargi skarżącemu przysługuje zwrot kosztów postępowania od organu, który wydał zaskarżony akt lub podjął zaskarżoną czynność. Te względy nie występują w sprawie z wniosku organu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, a wobec tego w takiej sprawie ma zastosowanie ogólny przepis art. 199 p.p.s.a. Oznacza to, że stosownie do art. 209 w związku z art. 157 § 1 p.p.s.a., brak jest podstaw do zamieszczenia w postanowieniu w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu kompetencyjnego rozstrzygnięcia dotyczącego zwrotu kosztów postępowania.
Z tych względów wniosek o uzupełnienie postanowienia podlegał oddaleniu.