Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Komendanta Miejskiego Policji w Grudziądzu z dnia 25 maja 2015 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Starostą Powiatu Kwidzyńskiego a Komendantem Miejskim Policji w Grudziądzu w przedmiocie wskazania organu właściwego do złożenia wniosku o orzeczenie przepadku pojazdu usuniętego z drogi postanawia: 1. odrzucić wniosek, 2. zwrócić Komendantowi Miejskiemu Policji w Grudziądzu ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od wniosku.
Komendant Miejski Policji w Grudziądzu zwrócił się o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w sprawie o właściwość miejscową pomiędzy Starostą Kwidzyńskim a Komendantem Miejskim Policji w Grudziądzu w przedmiocie wskazania organu właściwego do złożenia wniosku o orzeczenie przepadku pojazdu usuniętego z drogi.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że funkcjonariusze Komendy Miejskiej Policji z Grudziądza, po bezpośrednim pościgu, zatrzymali pojazd na terenie powiatu kwidzyńskiego. Kierujący pojazdem znajdował się w stanie nietrzeźwości i z tego powodu wydano decyzję usunięcia pojazdu, którą wykonał przedsiębiorca z Grudziądza. Podniesiono, że niezależnie od faktu, iż usługę usunięcia pojazdu wykonał przedsiębiorca niewyznaczony przez Starostę Kwidzyńskiego, to właśnie ten organ jest właściwym do wystąpienia do sądu z wnioskiem o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz powiatu, z uwagi na właściwość miejscową zdarzenia.
W odpowiedzi Starosta Kwidzyński wniósł oddalenie wniosku lub ewentualnie jego odrzucenie ze względu na brak tożsamości sprawy albo o wezwanie do udziału Starosty Grodzkiego - Prezydenta Miasta Grudziądza. Stwierdzono, że Starostwo Kwidzyńskie do holowania pojazdów wyznaczyło inny podmiot, niż ten, który wykonał tę usługę w przedmiotowej sprawie. Podniesiono też, że pojazd w czasie wydania dyspozycji jego usunięcia znajdował się na terenie stacji paliw a zgodnie z art. 130a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm., dalej: P.r.d.) pojazd usuwany jest z "drogi". Ponadto z dyspozycji usunięcia pojazdu wynika, że przyczyną usunięcia pojazdu było "zabezpieczony do sprawy", natomiast w art. 130a ust. 1-2 P.r.d. nie wskazano takiej przesłanki usunięcia pojazdu z drogi. Policja popełniła także inne błędy polegające na niewłaściwym udokumentowania usunięcia pojazdu. W dyspozycji usunięcia pojazdu nie wskazano osoby, która dysponowała tym pojazdem w chwili zatrzymania. Błędy te uniemożliwiają ustalenie organu właściwego w sprawie, a na pewno nie wskazują, że to Starosta Kwidzyński powinien podjąć czynności w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 1 w zw. z 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej: P.p.s.a.) NSA rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 P.p.s.a., to sytuacja, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny). Spór powstaje wtedy, gdy w postępowaniu przed organami chodzi o rozstrzygniecie sprawy tożsamej strony (stron), dotyczącej tego samego podmiotu, przy zastosowaniu tej samej podstawy prawnej. Spór o właściwość może powstać tylko w ramach konkretnej sprawy administracyjnej, która jest już przedmiotem prowadzonego postępowania, albo w której odmówiono nadania biegu.
Zgodnie z art. 130a ust. 10 ustawy z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137 ze zm.) starosta w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, występuje do sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu, jeżeli prawidłowo powiadomiono właściciela lub osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Podnieść trzeba, że sporem o właściwość nie jest ustalenie podmiotu legitymowanego do złożenia wniosku do sądu o orzeczenie przepadku pojazdu na rzecz powiatu. Nie jest to bowiem rozpoznanie i rozstrzygnięcie sprawy w formie władczego działania na drodze administracyjnej przez organy administracji publicznej.
Naczelny Sąd Administracyjny, z uwagi na powyższe, na podstawie art. 15 § 2 w zw. z art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.
O zwrocie całego uiszczonego wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 P.p.s.a.