Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska, Sędzia NSA Elżbieta Kremer (spr.), Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Legionowa o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Legionowa a Wójtem Gminy Słupno w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T. Ś. o udzielenie pomocy finansowej z tytułu zdarzenia losowego postanawia: oddalić wniosek.
Prezydent Miasta Legionowa wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Wójtem Gminy Słupno poprzez wskazanie organu właściwego miejscowo do rozpoznania sprawy z wniosku Pana T. Ś. dotyczącej udzielenia pomocy finansowej z tytułu zdarzenia losowego. W uzasadnieniu wskazał, że W dniu [...] lipca 2015r. wpłynął do Ośrodka Pomocy Społecznej w Legionowie Postanowienie z dnia [...].07.2015r. przekazujące wniosek T. Ś. z dnia [...].07.2015r. skierowane do Urzędu Gminy w Słupnie o pomoc w postaci plandek do przykrycia rzeczy, które pozostały na pogorzelisku w miej scowości [...]. Ośrodek Pomocy Społecznej w Legionowie pismem z dnia [...].07.2015r. przekazał do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Słupnie niniejszy wniosek, w myśl art. 21 § 1 ust 1 Kodeksu postępowania administracyjnego , który stanowi, iż właściwość miejscową organu administracji publicznej ustala się w sprawach dotyczących nieruchomości - według miejsca jej położenia oraz art. 21 § 2 KPA Jeżeli nie można ustalić miejscowości w sposób wskazany w § 1 KPA , sprawa należy do organu właściwego miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania, co zdaniem Ośrodka Pomocy Społecznej w Legionowie przesądza o właściwości Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Słupnie jako organu do załatwienia sprawy. Pan T. Ś. w swoim oświadczeniu z dnia [...].07.2015r. złożonym w Gminnym Ośrodku Pomocy Społecznej w Słupnie oświadczył, iż przebywa dość często w [...] oraz w oświadczeniu z dnia [...].08.2015r. złożonego w OPS Legionowo, iż w Gminie Słupno jest tymczasowo zameldowany, należy więc domniemać ,iż zamiarem stałego pobytu i centrum życiowe skupia w [...].
W odpowiedzi na ten wniosek Wójt Gminy Słupno stwierdził, że z uzyskanych informacji podczas wywiadu w dniu [...].07.2015 r. wynika, że Pan T. Ś. od wielu lat zamieszkuje i posiada stałe zameldowanie pod adresem Legionowo ul. [...]. Ponadto ustalono, iż jest współwłaścicielem nieruchomości położonej w [...] ul. [...]. Zatem należy uznać, że faktycznie zamieszkuje w mieście Legionowo i z tym miejscem jest związany. Jego życie koncentruje się w mieście Legionowo. To, że osoba zainteresowana złożyła wniosek o przyznanie pomocy z Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Słupnie nie oznacza, iż nie ma obecnie miejsca zamieszkania w Legionowie. Stosownie do treści art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 163) właściwość miejscową gminy ustala się ze względu zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenia. Jednoznacznie wynika z tego, iż ustawodawca nie utożsamia pojęcia zamieszkania i zameldowania. Ponieważ ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania" należy - przyjmując zasadę jednolitości systemu prawa - odwołać się do ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). W myśl artykułu 25 k.c. miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość w której ta osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. O jiiicjscu zamieszkania decydują zatem dwa czynniki - obiektywny, czyli fakt przebywania w danej miejscowości oraz subiektywny - czyli zamiar stałego pobytu. Zamiar należy rozumieć jako wolę, którą można ustalić na podstawie obiektywnych i możliwych do stwierdzenia okoliczności. Łączne występowanie tych składników pozwala uznać daną miejscowość za centrum życiowej aktywności danej osoby, w której koncentrują się jej interesy osobiste i majątkowe. Naczelny Sąd Administracyjny odnosząc się do tego zagadnienia wielokrotnie wskazywał, że "o zamieszkaniu można mówić wówczas, gdy występujące okoliczności pozwalają przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosków, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem aktywności życia danej osoby fizycznej" (I OW 102/12 postanów. NSA W-wa 2012-09-26). Ponadto brak jest podstaw do zastosowania w tym przypadku przepisu art. 21 § 1 pkt 1 KPA i art. 21 § 2 KPA, ponieważ przepis art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, jako norma szczególna, ma pierwszeństwo przed przepisami ogólnymi. Podkreślić należy, iż w sprawach z zakresu przyznawania świadczeń z pomocy społecznej na organie administracji publicznej ciąży obowiązek jednoznacznego ustalenia miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o przyznanie świadczenia - ustalenie to będzie bowiem stanowiło podstawę do ustalenia organu miejscowo właściwego w zakresie udzielania świadczeń.