Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys /spr./ Sędziowie sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia del. WSA Mirosław Wincenciak po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy z wniosku Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Naczelnikiem Urzędu Skarbowego w P. a Starostą G. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. K. o przyznanie kosztów związanych z przechowywaniem pojazdu postanawia: wskazać Starostę G. jako organ właściwy w sprawie. 7
Wnioskiem z dnia 27 czerwca 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P., dalej wnioskodawca, zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy nim, a Starostą G. poprzez wskazanie Starosty G. jako organu właściwego do rozpatrzenia wniosku z dnia 9 marca 2016 r. złożonego przez J. K., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w G. M., o przyznanie kosztów dozoru i wynagrodzenia za dozór pojazdu marki Fiat 126p o nr rej. [...] za okres od [...] czerwca 2004 r. do [...] marca 2005 r. oraz o zasądzenie od Starosty G. kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z obowiązującymi przepisami.
W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 130a ust. 10h ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.), dalej ustawa, koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem pojazdu, oszacowaniem sprzedaży lub zniszczeniem, powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu z zastrzeżeniem ust. 10d i 10i; decyzję o zapłacie tych kosztów wydaje starosta. Wniosek J. K. złożony został w dniu 18 marca 2016 r., co oznacza że postępowanie zostało wszczęte po nowelizacji art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym i dodaniu do niego ust. 10h w obowiązującym, cytowanym wyżej brzmieniu. Dlatego właściwym organem jest starosta, gdyż obecne przepisy nie przewidują już właściwości organów skarbowych w tych sprawach.
W odpowiedzi na wniosek Starosta G. wniósł o wskazanie Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. jako organu właściwego w sprawie. W obszernym uzasadnieniu podkreślił m.in., iż wniosek dotyczący wynagrodzenia za dozór pojazdu obejmuje okres sprzed 13 lat, a pojazd ten został przejęty przez Skarb Państwa na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia [...] marca 2005 r., a następnie - po odebraniu przedmiotowego pojazdu od J. K. przez pracowników Urzędu Skarbowego w P. - zlikwidowany jeszcze w 2005 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. pokrył koszty przechowywania przedmiotowego pojazdu od dnia [...] marca 2005 r. (data przekazania dokumentacji przez Policję) do dnia [...] kwietnia 2005 r. (data odebrania pojazdu przez pracownika Urzędu Skarbowego w P.). Niezapłacone pozostały koszty przechowywania tego pojazdu za okres od dnia [...] czerwca 2004 r., tj. od dnia przewiezienia pojazdu na polecenie Policji na parking strzeżony J. K., do dnia przekazania przez Policję dokumentacji pojazdu do Urzędu Skarbowego w P. Zdaniem Starosty G., to właśnie organ wnioskujący o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego powinien być organem właściwym w sprawie, jako że był organem egzekucyjnym, który dokonał likwidacji przedmiotowego pojazdu, a co za tym idzie - powinien rozliczyć koszty postępowania egzekucyjnego. Również był organem, który w imieniu Skarbu Państwa stwierdził przejęcie tego pojazdu przez Skarb Państwa. Starosta G. zaznaczył ponadto, że zgodnie z art. 130a ust. 10f ustawy Prawo o ruchu drogowym, starostowie są organami egzekucyjnymi wyłącznie w celu wykonania orzeczenia Sądu o przepadku pojazdu na rzecz powiatu, nie zaś w przypadku przepadku pojazdu na rzecz Skarbu Państwa. Wskazał również, iż zgodnie z jego wiedzą wniosek, którego dotyczy ten spór kompetencyjny, jest jednym z kilkudziesięciu wniosków złożonych przez J. K. w przedmiocie zapłaty kosztów przechowywania i dozoru pojazdów zlikwidowanych przed kilkunastu laty przez Naczelników Urzędów Skarbowych w P. i G. M. Łączna kwota żądania przez J. K. obejmuje sumę 1.624.036 zł. Przy przyjęciu, że zobowiązanym do zapłaty kosztów dozoru i wynagrodzenia za dozór byłby Powiat G. reprezentowany przez Starostę G., nie zaś Skarb Państwa, reprezentowany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, zobowiązanie Powiatu z tego tytułu byłoby niemożliwe do zrealizowania. Mając powyższe na uwadze Starosta G. podtrzymał stanowisko, że właściwym do rozpatrzenia sprawy jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w P.